بهه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بَهِه
(به فتح باء) یکی از مفردات
نهج البلاغه
، به معنای
مباهات
و
مفاخره
میباشد که
حضرت علی (علیهالسلام)
در بیانی از این واژه استفاده نموده است.
فهرست مندرجات
۱ - مفهومشناسی
۲ - کاربردها
۳ - تعداد کاربرد
۴ - پانویس
۵ - منبع
۱ - مفهومشناسی
[
ویرایش
]
بَهِه (به فتح باء) به معنای مباهات و مفاخره آمده است. چنانکه گفته میشود: «باهاه: فاخره.»
[۱]
ابن منظور، لسان العرب، ج۱۴، ص۹۹.
۲ - کاربردها
[
ویرایش
]
امام (صلواتاللهعلیه) در بیانی فرموده است: «و لکنّ الخیر ان یکثر علمک و ان یعظم حلمک و ان تباهی الناس بعبادة ربکّ.»
[۲]
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۸۴، حکمت۹۴.
۳ - تعداد کاربرد
[
ویرایش
]
این واژه یکبار در «نهج البلاغه» آمده است.
۴ - پانویس
[
ویرایش
]
۱.
↑
ابن منظور، لسان العرب، ج۱۴، ص۹۹.
۲.
↑
صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۸۴، حکمت۹۴.
۵ - منبع
[
ویرایش
]
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بهه»، ص۱۶۰-۱۵۹.
ردههای این صفحه :
تفاخر
|
مفردات نهج البلاغه
|
واژه شناسی
درج مطلب
درباره ما
صفحه نخست
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی فقه
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیتست
راهنمای تصویری
ورود به سامانه / ایجاد حساب کاربری
العربیة
|
اردو
|
Türkçe
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
پیشرفته
نمایش تاریخچه
ویرایش
خواندن
صفحه نخست
درج مطلب
آخرین مطالب اضافه شده
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی فقه
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیتست
راهنمای تصویری