• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بهه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



بَهِه (به فتح باء) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای مباهات و مفاخره می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در بیانی از این واژه استفاده نموده است.



بَهِه (به فتح باء) به معنای مباهات و مفاخره آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «باهاه: فاخره.»


امام (صلوات‌الله‌علیه) در بیانی فرموده است: «و لکنّ الخیر ان یکثر علمک و ان یعظم حلمک و ان تباهی الناس بعبادة ربکّ.»


این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. ابن منظور، لسان العرب، ج۱۴، ص۹۹.    
۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۸۴، حکمت۹۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بهه»، ص۱۶۰-۱۵۹.    






جعبه ابزار