• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بوق (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


بوق (بر وزن قول) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای شرّ و خصومت می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در مقام نصیحت، از این واژه استفاده نموده است.


بوق (بر وزن قول) به معنای شرّ و خصومت آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «بائقه: فاجعه و شر بزرگ.»
[۱] ابن منظور، لسان العرب، ج۱۰، ص۳۰.    
جمع این واژه «بوائق» است.

امام (صلوات‌الله‌علیه) در مقام نصیحت فرموده است: «فاتّقوا سکرات النعمة و احذروا بوائق النقمة؛
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۱۰، خطبه۱۵۱.    
از غفلت‌ها و مستی‌های نعمت بپرهیزید و از نقمت‌هایی که فاجعه‌اند بر حذر باشید.» و نیز در نامه ۵۳ فرموده‌اند: «فانّهم سلم لا تخاف بائقته».
[۳] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۳۸، نامه۵۳.    


این واژه دو ‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ ابن منظور، لسان العرب، ج۱۰، ص۳۰.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۱۰، خطبه۱۵۱.    
۳. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۳۸، نامه۵۳.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بوع»، ص۱۶۲-۱۶۱.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه‌ شناسی
جعبه ابزار