تبع (به فتح تاء)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَبَع (به فتح تاء و باء) یا اتبّاع از مفردات
نهج البلاغه، به معنای پیروی می‌باشد که
حضرت علی (علیه‌السلام) از این واژه در
نامه‌ای خطاب به
محمد بن ابی بکر ازاین واژه استفاده نموده است.
تَبَع (به فتح تاء و باء) به معنای پیروی آمده است خواه معنوی باشد؛ مانند: «قُلْنَا اهْبِطُوا مِنْها.»
و خواه به طور محسوس و دنبال کردن باشد، مانند: «وَ جاوَزْنا بِبَنِی اِسْرائِیلَ.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) در نامه‌ای به محمد بن ابی بکر می‌نویسد: «صلّ الصلاة لوقتها الموقّت لها، و لا تعّجل وقتها لفراغ و لا تؤّخرها عن وقتها لاشتغال و اعلم ان کل شی‌ء من عملک تبع لصلوتک.»
«متابعت»: به معنای موافقت.
«تتابع»: به معنای پی در پی بودن.
«تباع»: به معنای تابع شدن.
«تتبع»: از باب تفعّل، به معنای تطلب و جستجو کردن.
این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تبع»، ص۱۷۰.
