تترس (اصطلاحات نظامی)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تترس، در
اصطلاح فقه نظامی در موردی به کار می‌رود که
کافران بخواهند
مسلمانان یا کسانی را که کشتن آنها
جایز نیست، مانند زنان و کودکان برای
دفاع از خود
سپر قرار دهند.
حکم شرعی آن این است که تا حد ممکن از کشتن مسلمانانی که سپر کافران شده‌اند پرهیز شود، مگر در مواقع ضرورت که در این صورت جایز است و
قصاص و
دیه ندارد.
تَتَرُّسْ در لغت به معنی پوشاندن به وسیله تُرْس (سپر) است.
در اصطلاح فقیهان در موردی به کار می‌رود که کافران بخواهند مسلمانان یا کسانی را که کشتن آنها جایز نیست، مانند زنان و کودکان برای دفاع از خود سپر قرار دهند.
حکم شرعی تترس این است که تا حد ممکن از کشتن مسلمانانی که سپر کافران شده‌اند، پرهیز شود اگر مسلمانان در جنگ ناچار به کشتن آنان شوند، جایز است و قصاص و دیه ندارد.
در روایت
حفص بن غیاث از
امام صادق (علیه‌السّلام) چنین آمده است:
«عَنْ مَدینَةٍ مِنْ مَدائِنِ الْحَرْبِ هَلْ یَجُوزُ انْ یُرْسَلَ عَلَیْهَا الْماءَ اوْ تُحْرَقَ بِالنَّارِ! اوْ تُرْمَی الْمَنْجَنیقُ حَتّی یُقْتَلُوا وَ مِنْهُمُ النِّساءُ وَ الصِّبْیانُ، وَالشَّیْخُ الْکَبیرِ، وَالْاساری مِنَ الْمُسْلِمینَ، وَ التُّجارَ؟ فَقالَ: یُفْعَلُ ذلِکَ بِهِمْ، وَ لایُمْسَکُ عَنْهُمْ لِهوُلاءِ وَ لادِیَةَ عَلَیْهِمْ لِلْمُسْلِمینَ وَ لا کَفَّارَةِ؛
شهری که مردمش محارب و با مسلمانان در حال
جنگ هستند، آیا می‌شود آنان را با رهاکردن آب یا سوزاندن یا پرتاب سنگ به وسیله
منجنیق کشت در صورتی که میان آنان زنان و کودکان و پیران و همچنین و
اسیران از مسلمانان، و اهل تجارت وجود داشته باشند؟ امام صادق (علیه‌السّلام) فرمود: به خاطر چنین افرادی نباید از کشتن دشمنان و دست یافتن به
پیروزی صرف نظر کرد، و می‌توان تمامی راه‌های مذکور در سؤال را برای نابودی
دشمن انجام داد و اگر مسلمان‌ها در جنگ کشته شدند، دیه و
کفّاره ندارند.»
جمعی از نویسندگان، پژوهشکده تحقیقات اسلامی، اصطلاحات نظامی در فقه اسلامی، ص۳۲.
