تحویل دادن ودائع و وصایای امامت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یکی از کارهایی که
امام حسین (علیه‌السّلام) پیش از رفتن به میدان انجام داد، تحویل دادن وصایا و میراث
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به امام بعدی، یعنی
امام سجاد (علیه‌السّلام) است.
ابوالجارود از
امام باقر (علیه‌السّلام) در این‌باره نقل کرده است:
«چون زمان
شهادت حسین (علیه‌السّلام) فرا رسید، دخترش فاطمه (
ابن شهرآشوب دختر امام «فاطمه کبری» ذکر کرده است.)
را فراخواند و نوشته‌ای درهم پیچیده که وصیتی ظاهری دربر داشت، به او داد.
علی بن الحسین (علیه‌السّلام) مریض بود و فکر می‌کردند
بیماری او بهبود نخواهد یافت. (چون امام حسین (علیه‌السّلام) به شهادت رسید)، فاطمه نامه را به علی بن الحسین (علیه‌السّلام) داد»، سپس امام باقر فرمود: «به
خدا سوگند، این نامه، نزد ماست...»
(ابوالجارود با
قیام زید، تغییر
عقیده داد و مدعی
امامت زید شد؛ اما این امر هفت سال پس از رحلت امام باقر (علیه‌السّلام) بوده است؛ از این‌رو روایات او از امام باقر (علیه‌السّلام) قابل پذیرش است. حتی بنابر
اعتقاد برخی علمای رجالی معاصر، ابوالجارود، مجدداً به
مذهب امامیه اثنا عشریه برگشته است.
همچنین گزارش شده است که امام حسین (علیه‌السّلام)، فرزندش علی بن الحسین (علیه‌السّلام) را فراخواند و او در آن هنگام مریض بود؛ پس اسم اعظم و میراث‌های
انبیا را به او سپرد و او را آگاه کرد که دانش‌ها، صحیفه‌ها، مصاحف و سلاح را به
ام سلمه (در
مدینه) سپرده و به وی سفارش کرده است که (پس از بازگشت او به مدینه)، همهٔ آنها را به او بازگرداند.
)
پس از حادثه
عاشورا، امام سجاد (علیه‌السّلام) طی گفت و گویی با عمویش،
محمد بن حنفیّه، به وی فرمود: «...عمو، پدرم، که صلوات خدا بر او باد، پیش از حرکت به
عراق، مرا جانشین خود قرار داد، و نیز ساعتی پیش از شهادتش در این‌باره به من
وصیت کرد. اکنون سلاح رسول خدا (میراث امامت) نزد من است...»
ابوحمزه ثمالی از امام باقر (علیه‌السّلام) نقل می‌کند: چون زمان رحلت پدرم فرا رسید، مرا به سینه‌اش چسباند و فرمود: پسر جان، تو را به آنچه پدرم (حسین (علیه‌السّلام)) تا هنگام شهادتش وصیت کرد و به آنچه پدرش (
علی (علیه‌السّلام)) او را به آن وصیت کرد، وصیت می‌کنم: پسر جان، بر
حق استوار باش، هرچند تلخ باشد؛ (...قال ابوجعفر (علیه‌السّلام): لمّا حضرت ابی علی بن الحسین (علیه‌السّلام) الوقاة ضمّنی الی صدره و قال: یا بنیّ اوصیک بما اوصانی به ابی حین حضرته الوقاة و بما ذکر ان اباه اوصاه به: یا بنیّ اصبر علی الحق و ان کان مرا.
) و نیز فرمود: پسر جان، بپرهیز از
ستم کردن به کسی که یاوری جز خدا ندارد. (یا بنیّ ایّاک وظلم من لایجد علیک ناصراً الا الله.
)
پیشوایی، مهدی، مقتل جامع سیدالشهداء، ج۱، ص۸۴۹.
