تخصص ابراهیمی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تخصص به معنای خروج حقیقی چیزی از شمول
موضوع عام به کار می رود.
تخصص، به معنای
خروج حقیقی چیزی از شمول موضوع عام است؛ به بیان دیگر، تخصص آن است که عنوان
عام به خودی خود شامل
فرد یا افرادی نمی‌باشد و برای خارج کردن آنها به
تخصیص نیاز نیست؛ به این گونه خروج،
خروج موضوعی می‌گویند؛ در مقابل تخصیص که
خروج حکمی است.
برای مثال، اگر گفته شود: «اکرم العلماء»؛ زید
جاهل تخصصاً خارج است و نیازی به تخصیص و خارج کردن ندارد، زیرا وی بهره‌ای از
علم ندارد.
فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «تخصص».
