قاعده کلی درباره ترتیب مصاحف صحابه، مقدم داشتن سوره‌های بلند (طوال) بر سوره‌های کوتاه (قصار) به شرح ذیل بود: ۱. شروع با سوره‌های هفتگانه‌ای که «سبع طوال» نامیده می‌شوند؛ مانند سوره‌های بقره، آل عمران، نساء، مائده، انعام، اعراف و یونس؛ ۲. سور مئین که منظور از آن سوره‌هایی با بیش از صد آیه است (حدود دوازده سوره)؛ ۳. سور مثانی یا سوره‌هایی که کمتر از صد آیه دارند (نزدیک به بیست سوره)؛ ۴. حوامیم یا سوره‌هایی که با «حم» شروع می‌شوند (هفت سوره)؛ ۵. ممتحنات (بیست سوره)؛ ۶. مفصلات که آغازش سوره الرحمن است و تا پایان قرآن ادامه دارد.
ترتیب مذکور نمای کلی ترتیب مصاحف صحابه است؛ هرچند این قرآن‌ها در تقدیم و تاخیر بعضی از سوره‌ها و نیز تعداد آن‌ها، اندک اختلاف و تفاوتی دارند. این نکته نیز گفتنی است که ترتیب مصحف عثمانی (مصحف رایج) نیز طبق ترتیب یاد شده است، مگر در موارد اندکی که تفصیل آن در کتاب‌های علوم قرآنی آمده است.
