• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ترف

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



تَرَف (بر وزن شرف) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای تنّعم و در نعمت بودن می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص درگذشتگان و نامه‌ای به معاویه از این واژه استفاده نموده است.



تَرَف (بر وزن شرف) به معنای تنّعم و در نعمت بودن آمده است.
«ترفة»: به معنای نعمت است.
«مترف»: به معنای متنعم است و مراد از آن ثروتمند سرکش می‌باشد. از ابن عرفه نقل شده: مترف کسی است که به سر خود گذاشته شده، آن‌چه بخواهد می‌کند.


امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره گذشتگان فرموده است: «فکم اکلت الارض من عزیز جسد و انیق لون کان فی الدنیا غذیّ ترف و ربیب شرف؛ بسیار خورده است زمین بدن عزیزی و قیافه خوشایندی که در دنیا غذا خورده نعمت و تربیت شده شرافت بود.»
«غذی»: مغّذی، اسم مفعول است.
«ربیب»: به معنی تربیت شده است.
همچنین امام (علیه‌السلام) به معاویه چنین می‌نویسد: «فانک مترف قد اخذ الشیطان منک ماخذه و بلغ فیک امله و جری منک مجری الروح و الدم.


این واژه شش ‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۴۰، خطبه۲۲۱.    
۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۷۰، نامه۱۰.    
۳. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۴۸، خطبه۱۰۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ترف»، ص۱۷۳.    






جعبه ابزار