ترف
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَرَف (بر وزن شرف) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای
تنّعم و در نعمت بودن می‌باشد که
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص درگذشتگان و
نامه‌ای به
معاویه از این واژه استفاده نموده است.
تَرَف (بر وزن شرف) به معنای تنّعم و در نعمت بودن آمده است.
«ترفة»: به معنای نعمت است.
«مترف»: به معنای متنعم است و مراد از آن
ثروتمند سرکش می‌باشد. از
ابن عرفه نقل شده: مترف کسی است که به سر خود گذاشته شده، آن‌چه بخواهد می‌کند.
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره گذشتگان فرموده است: «فکم اکلت الارض من عزیز جسد و انیق لون کان فی الدنیا غذیّ ترف و ربیب شرف؛
بسیار خورده است زمین
بدن عزیزی و قیافه خوشایندی که در
دنیا غذا خورده نعمت و تربیت شده شرافت بود.»
«غذی»: مغّذی، اسم مفعول است.
«
ربیب»: به معنی تربیت شده است.
همچنین امام (علیه‌السلام) به معاویه چنین می‌نویسد: «فانک مترف قد اخذ الشیطان منک ماخذه و بلغ فیک امله و جری منک مجری الروح و الدم.
این واژه شش بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ترف»، ص۱۷۳.
