تعارض عرف و لغت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تعارض عرف و لغت یعنی تنافی
معنای عرفی با
معنای لغوی است.
تعارض عرف و لغت، به معنای تنافی میان معنای عرفی و لغوی است.
مثل این که کسی
سوگند یاد کند آبی ننوشد و بعد
آب نمک بنوشد؛ در این جا از یک سو، عرف می‌گوید: آب به غیر آب نمک انصراف دارد، پس او با
قسم خود مخالفت نکرده است.
و از سوی دیگر،
اهل لغت می‌گویند: اطلاق لفظ آب، شامل آب نمک نیز می‌شود، پس
حنث قسم صورت گرفته است.
در تعارض عرف و لغت، برخی از
اصولی‌های اهل سنت عرف را مقدم می‌دارند، زیرا
حجیت قول لغوی به اثبات نرسیده است، در حالی که عرف از طرف
شارع مورد خطاب قرار گرفته و خطابات با توجه به فهم عرف صادر شده است، پس عرف مقدم می‌گردد.
فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «تعارض عرف و لغت».
