تعبیر از ماضی به لفظ مستقبل•
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ذکر صیغه مستقبل و
اراده
معنای
ماضی
؛ از مصادیق
مجاز لغوی
را تعبیر از ماضی به لفظ مستقبل گویند.
فهرست مندرجات
۱ - تعریف
۲ - پانویس
۳ - منبع
۱ - تعریف
[
ویرایش
]
آوردن
لفظ
مستقبل
و اراده ماضی، از موارد مجاز لغوی به شمار میآید؛ مانند:
۱. (اتامرون الناس بالبر وتنسون انفسکم وانتم تتلون الکتاب افلا تعقلون).
[۱]
بقره/سوره۲، آیه۴۴.
«تامرون» به معنای «امرتم» و «تنسون» به معنای «نسیتم» است.
۲. (واتبعوا ما تتلوا الشیاطین علی ملک سلیمان...)
[۲]
بقره/سوره۲، آیه۱۰۲.
که «تتلوا» یعنی «تلت».
آوردن این گونه تعابیر، به معنای
دوام
و
استمرار
است.
[۳]
زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۳، ص(۳۷۲-۳۷۶).
[۴]
سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۱۳۱.
۲ - پانویس
[
ویرایش
]
۱.
↑
بقره/سوره۲، آیه۴۴.
۲.
↑
بقره/سوره۲، آیه۱۰۲.
۳.
↑
زرکشی، محمد بن بهادر، ۷۴۵ - ۷۹۴ق، البرهان فی علوم القرآن (باحاشیه)، ج۳، ص(۳۷۲-۳۷۶).
۴.
↑
سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۳، ص۱۳۱.
۳ - منبع
[
ویرایش
]
فرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «تعبیر از ماضی به لفظ مستقبل».
درج مطلب
درباره ما
صفحه نخست
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی فقه
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیتست
راهنمای تصویری
ورود به سامانه / ایجاد حساب کاربری
العربیة
|
اردو
|
Türkçe
آخرین مطالب اضافه شده
بحث
مقاله
پیشرفته
نمایش تاریخچه
ویرایش
خواندن
صفحه نخست
درج مطلب
آخرین مطالب اضافه شده
اشتراکگذاری
ایتا
تلگرام
واتساپ
مدرسه فقاهت
کتابخانه
ویکی فقه
جعبهابزار
صفحه تصادفی
فهرست الفبایی
راهنمای ویکیتست
راهنمای تصویری