تعجب (قرآن)

تعجب به معنای شگفت داشتن، به شگفت آمدن، شگفتی و حیرت است.

فهرست مندرجات

۱ - معنای لغوی و اصطلاحی
۲ - پانویس
۳ - منبع

۱ - معنای لغوی و اصطلاحی

تعجب به معنای شگفت داشتن، به شگفت آمدن، شگفتی و حیرت است و آن حالتی است که بر اثر ناآگاهی از علت شیء برای انسان پیش می‌آید. در این مدخل از مشتقات «عجب» و صیغه‌های تعجب و آنچه در معنای تعجب به کار رفته، استفاده شده است.

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ لغت نامه، ج۴، ص۵۹۵۴، «تعجب».
۲.	↑ فرهنگ فارسی، ج۱، ص۱۰۹۸، «تعجب».

۳ - منبع