• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تعس

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



تَعْس (به فتح تاء و سکون عین) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای هلاکت، انحطاط و لغزش می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در مذمت و سرزنش یاران خود از این واژه استفاده نموده است.



تَعْس (به فتح تاء و سکون عین) به معنای هلاکت، انحطاط و لغزش آمده است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) در ذمّ و سرزنش یاران خود فرمود‌ه‌اند: «اضرع الله خدودکم و اتعس جدودکم لا تعرفون الحق کمعرفتکم الباطل و لا تبطلون الباطل کابطالکم الحق؛ خدا چهره‌هایتان را ذلیل کند، و هلاک کند تازه‌های شما را...»


این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۹۹، خطبه۶۹.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تعس»، ص۱۷۵.    






جعبه ابزار