• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تعس

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


تَعْس (به فتح تاء و سکون عین) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای هلاکت، انحطاط و لغزش می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در مذمت و سرزنش یاران خود از این واژه استفاده نموده است.


تَعْس (به فتح تاء و سکون عین) به معنای هلاکت، انحطاط و لغزش آمده است.

امام (صلوات‌الله‌علیه) در ذمّ و سرزنش یاران خود فرمود‌ه‌اند: «اضرع الله خدودکم و اتعس جدودکم لا تعرفون الحق کمعرفتکم الباطل و لا تبطلون الباطل کابطالکم الحق؛
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۹۹، خطبه۶۹.    
خدا چهره‌هایتان را ذلیل کند، و هلاک کند تازه‌های شما را...»

این واژه یک‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۹۹، خطبه۶۹.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «تعس»، ص۱۷۵.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه‌ شناسی
جعبه ابزار