تعقیب (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَعْقِيب یکی از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای كردن كارى بعد از كار ديگر است.
تعقيب: كردن كارى است بعد از كار ديگر، مثل
تعقيب نماز كه خواندن
اذكار بعد از خواندن
نماز است، لذا بالتفات و برگشتن نيز گفته ميشود،
مثل:
(وَلَّى مُدْبِراً وَ لَمْ يُعَقِّبْ يا مُوسى لا تَخَفْ ...)،
يعنى: «گريزان برگشت و بر نگرديد و به پشت سرش توجّه نكرد».
در
جوامع الجامع نقل شده: «فَما عَقَّبُوا إِذْ قيلَ هَلْ مُعَقِّبُ•••••وَ لا نَزَلُوا يَوْمَ الْكَرِيهَةِ مَنْزِلًا»، «آنگاه كه گفته شد: آيا برگردنده‌اى (پس از فرار) هست؟ بر نگرديدند و روز سختى در منزلى نازل نشدند و لياقت نشان ندادند».
(وَ اللَّهُ يَحْكُمُ لا مُعَقِّبَ لِحُكْمِهِ)،
«
خدا حكم ميكند و حكم او را تعقيب كننده‌اى نيست كه او را در قبال حكم مسؤل دارد».
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "تعقیب"، ج۵، ص۲۲.
