تفسیر روایی آیه ۲ سوره کافرون
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تفسیر روایی آیه ۲ سوره کافرون، از مباحث مرتبط به
احادیث تفسیری اهل بیت (علیهم‌السّلام) درباره
سوره کافرون می‌باشد. مفهوم کلی سوره کافرون
توحید عبادی و جداسازی راه مسلمانان از کافران است.
خداوند متعال در سوره کافرون
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را دستور می‌دهد به اینکه
برائت خود از کیش
وثنیت و
بت‌پرستی آنان را علنا اظهار داشته، و خبر دهد که آنها نیز پذیرای
دین وی نیستند، پس نه دین او مورد استفاده ایشان قرار می‌گیرد، و نه دین آنان آن جناب را مجذوب خود می‌کند، بنابراین نه کفار می‌پرستند آنچه را که آن جناب می‌پرستد، و نه تا ابد آن جناب می‌پرستد آنچه را که ایشان می‌پرستند، پس کفار باید برای ابد از سازش‌کاری و
مداهنه آن جناب مایوس باشند. در احادیث تفسیری
اهل بیت از آیه دوم سوره کافرون، بر خلوص نیت در
عبادت و
توحید و تصریح به آن تاکید شده است.
(لَا اَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ) آنچه می‌پرستید نمی‌پرستم.
منظور از «الکافرون» کفار معهود و مخاطب
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) هستند و وصف کافرون علت «لا اعبد» است. در کشاف گوید: «لا» فقط به مضارعی داخل می‌شود که در آن معنای استقبال باشد، چنان که «ما» بمضارعی که فقط در معنای حال باشد علی هذا «لا اعبد» دلالت بر دوام دارد یعنی: عبادت نمی‌کنم معبودهای شما را نه در حال و نه در آینده.
«عن هشام بن سالم، عن ابی عبدالله (علیه‌السّلام): إِذَا قَرَأْتَ (لا أَعْبُدُ ما تَعْبُدُونَ) فَقُلْ لَکِنْ أَعْبُدُ اللَّهَ مُخْلِصاً لَهُ دِینِی.»هشام بن سالم از
امام صادق (علیه‌السّلام) روایت نموده است: هرگاه
(لا أَعْبُدُ ما تَعْبُدُونَ) را خواندی بگو خدایی را می‌پرستم که طاعت و عبادتم را خالص او می نمایم.
«روی داود بن الحصین عن ابی عبدالله (علیه‌السّلام) قال: اِذَا قَرَاْتَ (قُلْ یا اَیُّهَا الْکافِرُونَ) فَقُلْ یَا اَیُّهَا الْکَافِرُونَ وَ اِذَا قُلْتَ (لا اَعْبُدُ ما تَعْبُدُونَ) فَقُلْ اَعْبُدُ اللَّهَ وَحْدَهُ.»داود بن حصین از
امام صادق (علیه‌السّلام) روایت نموده است: هرگاه قرآن خواندی بگو
(یَا اَیُّهَا الْکَافِرُونَ) و هرگاه گفتی
(لا اَعْبُدُ ما تَعْبُدُونَ) پس بگو فقط خداوند یکتا را می‌پرستم.
«عَنْ اَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه‌السّلام) قَالَ اِذَا قَرَاْتَ الْقُرْآنَ (قُلْ یا اَیُّهَا الْکافِرُونَ • لا اَعْبُدُ ما تَعْبُدُونَ) فَقُلْ اَعْبُدُ اللَّهَ وَحْدَهُ فَاِذَا فَرَغْتَ فَقُلْ دِینِیَ الْاِسْلَامُ کَذَلِکَ اَمُوتُ وَ اَنَا مِنَ الْمُسْلِمِینَ وَ عَلَیْهِ اَمُوتُ وَ عَلَیْهِ اُبْعَثُ اِنْ شَاءَ اللَّهُ تَعَالَی وَ تَقَدَّسَ.»از
امام صادق (علیه‌السّلام) نقل شده است که فرمود: «هنگامی‌که این آیات از قرآن
(قُلْ یا اَیُّهَا الْکافِرُونَ • لا اَعْبُدُ ما تَعْبُدُونَ) را خواندی، بگو: خدای یگانه را می‌پرستم. هرگاه فارغ شدی بگو:
دین من
اسلام است. اینگونه می‌میرم و من از مسلمانان هستم و بر این دین می‌میرم و برطبق آن برانگیخته می‌شوم اگر
خداوند تعالی و تقدّس بخواهد.
• مراد خانی، کاظم، بحار الانوار فی تفسیر الماثور للقرآن.
