تلع

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

تَلَع (به فتح تاء و لام) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای بلند و طویل شدن می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص جریان مشاهده جنازه طلحه و عبدالرحمن بن عتاب پس از نبرد بصره، از این واژه استفاده نموده است.

---

تَلَع (به فتح تاء و لام) به معنای بلند و طویل شدن آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: ««تلع عنقه: طالت.»

---

امام (صلوات‌الله‌علیه) پس از جنگ بصره چون جنازه طلحه و عبد الرحمن بن عتاب را مشاهده کرد، فرمودند: «لقد اصبح ابو محمد بهذا المکان غریبا ... ادرکت و تری من بنی عبد مناف ... لقد اتلعوا اعناقهم الی امر لم یکونوا اهله فوقصوا دونه؛ طلحه در این مکان غریب شد ... انتقام خویش را از بنی عبد مناف گرفتم آن‌ها گردن‌های خویش را برای خلافت که اهلش نبودند، بلند کردند و در کنار آن گردن‌هایشان شکسته شد.»

---

این واژه یک ‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

---