تهدید اذیتکنندگان (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اذیت کنندگان
خدا، مورد
تهدید الهی به
عذاب ذلت بار هستند.
ان الذین یؤذون الله ورسوله لعنهم الله فی الدنیا والاخرة واعد لهم عذابـا مهینـا.(آنها که
خدا و پیامبرش را آزار میدهند، خداوند آنان را از
رحمت خود در
دنیا و
آخرت دور ساخته، و برای آنها
عذاب خوارکنندهای آماده کرده است.)
اذیت کنندگان زنان و دختران
پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلّم و همسران
مؤمنان، مورد
تهدید خداوند بودند.
یـایها النبی قل لازوجک وبناتک ونساء المؤمنین یدنین علیهن من جلـبیبهن ذلک ادنی ان یعرفن فلایؤذین وکان الله غفورا رحیمـا(ای پیامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو: «جلبابها (روسریهای بلند) خود را بر خویش فروافکنند، این کار برای اینکه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند بهتر است؛ (و اگر تاکنون خطا و کوتاهی از آنها سر زده
توبه کنند)
خداوند همواره آمرزنده رحیم است.) لـئن لم ینته المنـفقون والذین فی قلوبهم مرض والمرجفون فی المدینة لنغرینک بهم ثم لا یجاورونک فیها الا قلیلا(اگر
منافقان و بیماردلان و آنها که اخبار
دروغ و شایعات بیاساس در
مدینه پخش می کنند دست از کار خود بر ندارند، تو را بر ضدّ آنان میشورانیم، سپس جز مدّت کوتاهی نمیتوانند در کنار تو در این شهر بمانند!) ملعونین اینما ثقفوا اخذوا وقتلوا تقتیلا.(و از همه جا طرد میشوند، و هر جا یافته شوند گرفته خواهند شد و به سختی به
قتل خواهند رسید!)
اذیت کنندگان پیامبر صلی الله علیه وآله، به عذاب سخت، از سوی خداوند تهدید شدند.
ومنهم الذین یؤذون النبی ویقولون هو اذن قل اذن خیر لکم یؤمن بالله ویؤمن للمؤمنین ورحمة للذین ءامنوا منکم والذین یؤذون رسول الله لهم عذاب الیم.(از آنها کسانی هستند که پیامبر را آزار میدهند و میگویند: «او آدم خوشباوری است!» بگو: «خوشباور بودن او به نفع شماست! (ولی بدانید) او به خدا
ایمان دارد؛ و (تنها) مؤمنان را
تصدیق میکند؛ و رحمت است برای کسانی از شما که ایمان آوردهاند!» و آنها که
رسول خدا را آزار میدهند، عذاب دردناکی دارند!)
ان الذین یؤذون الله ورسوله لعنهم الله فی الدنیا والاخرة واعد لهم عذابـا مهینـا.
اذیت کنندگان ناقه
صالح ، به عذاب و
کیفر تهدید شدند.
والی ثمود اخاهم صــلحـا قال یـقوم اعبدوا الله ما لکم من الـه غیره قد جاءتکم بینة من ربکم هـذه ناقة الله لکم ءایة فذروها تاکل فی ارض الله ولا تمسوها بسوء فیاخذکم عذاب الیم.(و به سوی (قوم)
ثمود، برادرشان صالح را (فرستادیم)؛ گفت: «ای قوم من! (تنها) خدا را بپرستید، که جز او، معبودی برای شما نیست! دلیل روشنی از طرف پروردگارتان برای شما آمده: این «ناقه» الهی برای شما معجزهای است؛ او را به حال خود واگذارید که در
زمین خدا (از علفهای بیابان) بخورد! و آن را آزار نرسانید، که عذاب دردناکی شما را خواهد گرفت!)
والی ثمود اخاهم صــلحـا قال یـقوم اعبدوا الله ما لکم من الـه غیره هو انشاکم من الارض واستعمرکم فیها فاستغفروه ثم توبوا الیه ان ربی قریب مجیب(و بسوی قوم «ثمود»، برادرشان «صالح» را (فرستادیم)؛ گفت: «ای قوم من! خدا را
پرستش کنید، که معبودی جز او برای شما نیست! اوست که شما را از زمین آفرید، و آبادی آن را به شما واگذاشت! از او
آمرزش بطلبید، سپس به سوی او بازگردید، که پروردگارم (به
بندگان خود) نزدیک، و اجابتکننده (خواستههای آنها) است!»)
ویـقوم هـذه ناقة الله لکم ءایة فذروها تاکل فی ارض الله ولا تمسوها بسوء فیاخذکم عذاب قریب.(ای قوم من! این «ناقه» خداوند است، که برای شما نشانهای است؛ بگذارید در
زمین خدا به چرا مشغول شود؛ هیچ گونه آزاری به آن نرسانید، که بزودی عذاب خدا شما را خواهد گرفت!»)
اذ قال لهم اخوهم صــلح الا تتقون(هنگامی که
صالح به آنان گفت: «آیا
تقوا پیشه نمیکنید؟!)
انی لکم رسول امین.(من برای شما پیامبری امین هستم!)
ولا تمسوها بسوء فیاخذکم عذاب یوم عظیم.(کمترین آزاری به آن نرسانید، که
عذاب روزی بزرگ شما را فرا خواهد گرفت!»)
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «تهدید اذیتکنندگان».