هر گاه یكی از امامان معصوم علیهم السلام بر وثاقت كسی تصریح كنند، بدون تردید وثاقت او ثابت می گردد و پیداست در صورت تحقّق چنین تنصیصی بهترین و محكم ترین راه برای اثبات وثاقت خواهد بود. دستیابی به چنین تصریحی دو راه دارد:
الف. علم وجدانی ؛ یعنی شخصاً در حضور امام علیه السلام از چنین تصریحی اطلاع یابیم. روشن است كه این راه برای ما در دوران غیبت مسدود است.
ب. از راه روایت معتبر ؛ خوشبختانه این راه قابل دسترسی است ؛ زیرا در منابع رجالی و روایی روایات قابل توجهی در توثیقراویان به دست ما رسیده است. به عنوان مثال علی بن مسیّب می گوید: به امام رضا علیه السلام عرض كردم: وطن من دور است و نمی توانم در هر زمان خدمت شما برسم، آموزه های دینی ام را از چه كسی دریافت كنم ؟ امام فرمود: از زکریا بن آدم قمی كه مأمون بر دین و دنیاست. بنابر این امین بودن بر دنیا و دنیا بالاترین تعبیر برای نشان دادن وثاقت است. و از آنجا كه این روایتصحیح است، پس و ثاقتزکریا بن آدم ثابت می شود
