تکثیر نسل آدم(خام)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مفسّران درباره چگونگى تكثير نسل آن دو و اين‌كه ازدواج فرزندان آن‌ها احتمالاتی داده‌اند، و در قرآن هم سخن از فرزندان آدم و حوّا و نسل آن‌ها به ميان آمده است.
در آيه نخست سوره نساء (و بَثَّ مِنهُما رِجَالاً كَثيراً و نِسَاءً) و نيز «وَاتلُ عَليهِم نَبأَ ابنَى ءَادمَ بِالحقِّ» (مائده:۲۷) و «ذرّيّةً بَعضُها مِن بَعض» (آل عمران:۳۴) سخن از فرزندان آدم و حوّا و نسل آن‌ها به ميان آمده است. مفسّران درباره چگونگى تكثير نسل آن دو و اين‌كه ازدواج فرزندان آن‌ها در طبقه اوّل با حوريان بهشتى، جنّيان، افراد ذكور و اناث از نوع انسان‌هاى پيشين و يا با يك‌ديگر انجام گرفته، به تبع روايات، احتمال‌هايى داده‌اند.(شیخ صدوق، من‌لايحضره‌الفقيه، ج۳، ص۳۸۰_۳۸۱) به گفته علاّمه طباطبايى، آيه «و‌بَثَّ مِنهُما رِجالاً كَثيراً و نِساءً» (نساء:۱) صراحت دارد كه فرزندان آدم و حوّا با يك‌ديگر ازدواج كرده‌اند؛ زيرا اگر واسطه‌اى در كار بود، بايد به گونه‌اى ديگر تعبير مى‌شد. وى در پاسخ به شبهه تحريم ازدواج محارم مى‌گويد: اين حكم تشريعى و تابع مفاسد و مصالح است، نه يك حكم تكوينى و غيرقابل تغيير، و‌زمام آن به دست خدا است و در آن دوران، مانعى براى آن وجود نداشته؛ بلكه مصالح و ضرورت‌ها آن‌را اقتضا مى‌كرده است.(علامه طباطبایی، المیزان، ج۴، ص۱۳۶؛ علامه طباطبایی، المیزان، ج۴، ص۱۳۷؛ علامه طباطبایی، المیزان، ج۴، ص۱۴۴؛ علامه طباطبایی، المیزان، ج۴، ص۱۴۵) در قرآن به نام فرزندان آدم عليه السلام تصريح نشده؛ ولى براساس روايات، نام يكى هابيل و ديگرى قابيل است. به گفته ميبدى، حوّا براى آدم در بيست بار، چهل فرزند به دنيا آورد؛ در هر بار يك پسر و يك دختر، مگر شيث كه تنها بود و همراهى نداشت. فرزند اوّل او قابيل و همراه وى اقليما، فرزند دوم، هابيل و همراه وى لوذا بود و.... فرزند آخر آدم و حوّا عبدالمغيث به همراه امة‌المغيث بود. حضرت ربّ‌العالمين نسل آدم را با بركت و تعداد آنان را فراوان كرد و به او عمر طولانى داد تا اين‌كه چهل هزار از فرزندان خويش را ديد.(مقدسی، کشف‌الاسرار، ج۳، ص۹۲_۹۳) زمخشرى مى‌گويد: چون آدم و حوا اصل بشرند و بقيّه متفرّع بر آنانند، در آيه «قَالَ اهبِطَا منها جَميعاً بَعضُكُم لِبَعض عَدوٌ» (طه:۱۲۳) خطاب به آن دو تثنيه (اهبطا) و با توجّه به ذرّيه آن‌ها، جمع (بعضكم) آمده است.(زمخشری، الکشاف، ج۳، ص۹۴) هم‌چنين گفته‌اند: مقصود از «ذُرّيّةَ بَعضُها مِن بَعض» در آيه ۳۴ آل‌عمران(آل عمران:۳۴) اين است كه فرزندان آدم از آدم زاده شده و مراد از ذرّيه، افراد ديگر غير از آدمند.(فخر رازی، التفسير الكبير، ج۸، ص۲۴) به گفته ابومسلم اصفهانى نيز در آيه ۱۲۳ طه(طه:۱۲۳)، مقصود از «اهطبا» آدم و فرزندان او، و‌شيطان و فرزندان اويند.(فخر رازی، التفسير الكبير، ج۲۲، ۱۲۹) در تورات نام يكى ازفرزندان آدم، قاين و ديگرى هابيل است.(كتاب مقدّس، پيدايش، ۴)
فهرست منابع:
(۱) قرآن کریم؛
(۲) شیخ صدوق، من‌لايحضره‌الفقيه؛
(۳) علامه طباطبایی، المیزان، دفتر انتشارات اسلامی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، قم، ۱۴۱۷.
(۴) مقدسی، کشف‌الاسرار، دارالاحياءالتراث العربي، بیروت، ۱۳۶۵؛
(۵) زمخشری، الکشاف؛
(۶) فخر رازی، التفسير الكبير؛
(۷) كتاب مقدّس؛
[۱] كشف‌الاسرار، ج۳، ص۹۲ و ۹۳.
[۲] الكشّاف، ج۳، ص۹۴.
[۳] التفسير الكبير، ج۸، ص۲۴.
[۴] همان، ج۲۲، ص۱۲۹.
[۵] كتاب مقدّس، پيدايش، ۴.
