حضرت امیر (علیه السلام) در نامه‌ای به یکی از کارگزاران خود چنین مینویسند:
«فَانَّکَ مِمَّنْ اسْتَظْهِرُ بِهِ عَلی اقامَةِ الدّینِ وَ اقْمَعَ بِهِ نَخْوَةَ الْاثیمِ وَ اسُدُّ بِهِ لَهاةَ
الثَّغْرِالَمخُوفْ...»
تو از کسانی هستی که من برای نگهداری دین از آنان یاری میجویم و سرکشیگناهکار را فرو مینشانم و زبانکی هستی که مرزترسناک راه دشمن را به آن میبندم. (در اینجا حضرت عامل خود را به گوشتیتشبیه کرده که نزدیک گلوی شخص است که آن را زبانک مینامند و چون راه گلو را بندد نفس قطع میگردد.)
