جابر در روز عاشورا مردی سال‌خورده بود. دستمالی بر ابروانش بست و آنها را از جلوی دیدگانش کنار زد. در این هنگام امام حسین علیه السلام نگاهی به او انداخت و فرمود: «ای پیرمرد، خداوند کار تو را پاداش دهاد!» وی آن گاه عزم میدان کرد.
وی در میدان نبرد چنین رجز می خواند:
قد علمت حقّاً بنوغفار • وخندف ثم بنو نزار
نبصرنا لاحمد المختار • یا قوم حاموا عن بنی الاطهار
الطیبین السادة الاخیار • صلی علیهم خالق الابرار
«طایفه غفار و خندف و نزار می دانند که ما یاورمحمد مصطفاییم. ای مردم از سلاله پاکان و پاکیزگانی که پیشوای نیکوکارانند، حمایت کنید. درود آفریدگار نیکان بر آنان باد!»
