جبّار (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جبّار (به فتح جیم) یکی از مفردات
نهج البلاغه، اگر وصف
خدا آید به معنای
مُصلح و اگر وصف انسان آید به معنای
ستمگر می‌باشد؛ زیرا اعمال قهر در خدا برای اصلاح و در بشر برای ظلم است و
حضرت علی (علیه‌السلام) در بیانی خطاب به
عقیل و بیان موعظه‌ای و... از این واژه استفاده نموده است.
جبّار (به فتح جیم) اگر وصف خدا آید به معنای مُصلح و اگر وصف انسان آید به معنای ستمگر می‌باشد؛ زیرا اعمال قهر در خدا برای اصلاح و در بشر برای ظلم است آمده است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در بیانی خطاب به عقیل فرموده است: «و تجرّنی الی نار سجرها جبّارها لغضبه.»
که بیان آن در «
ثکل» آمده است.
امام (علیه‌السلام) در مقام
موعظه فرموده‌اند: «... این اصحاب مدائن الرسّ الذین قتلوا النبیین و اطفؤوا سنن المرسلین و احیوا سنن الجبّارین.»
واژه «مجبر»،
اسم فاعل و
اسم مفعول هر دو آمده است.
امام (علیه‌السلام) همچنین به اهل
کوفه درباره
بیعت خود نوشت: «و بایعنی الناس غیر مستکرهین و لا مجبرین بل طائعین مخیّرین.»
واژه «جبابره» نیز جمع جبّار است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جبّار»، ص۱۹۶.
