جدب (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَدب (بر وزن عقل) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای محل بی‌باران و خشک که
حضرت علی (علیه‌السلام) در مورد رسیدن به
حکومت و
خلافت و ... از این واژه استفاده نموده است.
جَدب (بر وزن عقل) به معنای محل بی‌باران و خشک، آمده است. گاهی به معنای
عیب نیز می‌آید.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با رسیدن به حکومت و خلافت فرموده است: «و استبدل الله بقوم قوما و بیوم یوما و انتظرنا الغیر انتظار المجدب المطر؛
در به خلافت رسیدن من،
خداوند قومی را در جای قومی و روزی را در جای روزی عوض گرفت؛ ما منتظر عوض و بدل شدن‌ها بودیم مانند انتظار کشیدن آدم یا زمین خشک، باران را.»
واژه «مجادب» جمع مجدب به معنای مکان بی‌باران، آمده است.
امام (علیه‌السلام) به
کلیب جرمی نیز می‌فرماید: «و اخبرتهم عن الکلاء و الماء. فخالفوا الی المعاطش و المجادب؛
خبر دادی به آن‌ها از
گیاه و
آب و آن‌ها به خلاف تو به طرف عطشگاه‌ها و محل‌های بی‌باران و خشک رفتند.»
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جدب»، ص۲۰۴-۲۰۳.
