جذّ
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَذّ (به فتح جیم) یکی از مفردات
نهج البلاغه، به معنای شکستن و قطع نمودن که
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص
غصب خلافت و ویژگی‌های
دین اسلام، از این واژه استفاده نموده است.
جَذّ (به فتح جیم) به معنای شکستن و قطع نمودن آمده است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره غصب خلافت فرموده است:
ابوبکر لباس
خلافت را به خود پوشید با آن‌که می‌دانست من نسبت به خلافت مانند قطب آسیا هستم؛ فکر کردم که با دست خالی حمله کنم یا بر گرفتاری مردم
صبر نمایم: «طَفِقْتُ أَرْتَئِی بَیْنَ أَنْ أَصُولَ بِیَدٍ جَذَّاءَ أَوْ أَصْبِرَ عَلَی طَخْیَهٍ عَمْیَاءَ.»
منظور از «ید جذّا» (دست شکسته) نبودن یاران است.
امام (علیه‌السلام) در تعریف اسلام نیز می‌فرماید: «وَ لاَ انْقِطَاعَ لِمُدَّتِهِ وَ لاَ عَفَاءَ لِشَرَائِعِهِ وَ لاَ جَذَّ لِفُرُوعِهِ وَ لاَ ضَنْکَ لِطُرُقِهِ؛
انقطاعی بر مدتش و کهنه شدن بر احکامش و شکسته شدن بر فروعش و تنگی بر راه‌هایش وجود ندارد.»
این واژه دو بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جذب»، ص۲۰۷-۲۰۶.
