• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جذّ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مقالات مرتبط: جذّ (مفردات‌نهج‌البلاغه).

جَذّ (به فتح جیم و تشدید باء)، یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم به معنای شکستن، پراکنده کردن و بریدن است.


جَذّ به معنای شکستن، پراکنده کردن و بریدن است.
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۲۳.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۹۰.    


(فَجَعَلَهُمْ‌ جُذاذاً اِلَّا کَبِیراً لَهُمْ...)
[۳] انبیاء/سوره۲۱، آیه۵۸.    
«بت‌هایشان را قطعه قطعه کرد مگر بزرگ آنها را». جذاذ به معنی مجذوذ است. (عَطاءً غَیْرَ مَجْذُوذٍ)
[۴] هود/سوره۱۱، آیه۱۰۸.    
«عطاء غیر مقطوع و دائمی».

۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۲۳.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۹۰.    
۳. ↑ انبیاء/سوره۲۱، آیه۵۸.    
۴. ↑ هود/سوره۱۱، آیه۱۰۸.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "جذ"، ج۲، ص۲۳.    


رده‌های این صفحه : اصطلاحات قرآنی | مفردات قرآن | واژگان قرآنی | واژه شناسی واژگان قرآن
جعبه ابزار