جمال‌الدین عبدالله بن زهره

ابوالقاسم جمال الدین، عبدالله بن علی بن زهره، فقیه، ادیب، برادر سیّد بن زهره می‌باشد.

در ۵۳۱ متولد شد و به گفته برخی حدود ۵۸۰ وفات یافت. لیکن از اجازه معروف صاحب معالم برمی‌آید که در ۵۹۷ زنده بوده است.

وی تألیفاتی در فقه، اصول و کلام داشته که التّجرید لفقه الغُنیه عن الحُجج و الادله از جمله آنهاست.

۱.	↑ آقابزرگ طهرانی، محمدمحسن، الثقات العیون فی سادس القرون، ص۱۶۵، چاپ علی نقی منزوی، بیروت ۱۳۹۲/۱۹۷۲.
۲.	↑ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۱۰۶، ص۲۵، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
۳.	↑ حرعاملی، محمد بن حسن، امل الامل، ج۲، ص۱۶۳، چاپ احمد حسینی، ج۲، قم ۱۳۶۲ ش.
۴.	↑ آقابزرگ طهرانی، محمدمحسن، الذریعة الی تصانیف الشیعة، ج۳، ص۳۵۱، چاپ علی نقی منزوی و احمد منزوی، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
۵.	↑ افندی اصفهانی، عبدالله بن عیسی، ریاض العلماء وحیاض الفضلاء، ج۳، ص۲۲۷، چاپ احمد حسینی، قم ۱۴۰۱.