• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جمد

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



جمد (به فتح جیم) یا جُمود یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای ایستادن و خشکیدن که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص آفرینش حضرت آدم (علیه‌السلام)، حفظ آبرو از این واژه استفاده نموده است.



جمد (به فتح جیم) به معنای ایستادن و خشکیدن آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «جمد الماء: قام؛ جمد الدم: یبس.»
واژه‌ «جامد» نیز به معنای بی‌حرکت، آمده است.


امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره شاکله وجودی حضرت آدم (علیه‌السلام) فرموده است: «اجمدها حتی استمسکت و اصلدها حتی صلصلت؛ آن گِل شکل یافته را خشکانید تا قوام یافت و آن‌را سخت گردانید تا خشک گردید و مانند سفال صدا می‌کرد.»
امام (علیه‌السلام) درباره حفظ آبرو نیز فرموده است: «ماء وجهک جامد یقطره السئوال فانظر عند من تقطره؛ آب رویت ایستاده و محفوظ است، سوال آبرویت را می‌ریزد؛ ببین پیش کدام کس آن‌را می‌ریزی.» یعنی: سؤال را از اهلش بکن.
امام (علیه‌السلام) درباره مردگان می‌فرماید: «جمادا لا ینمون.»


این واژه نه ‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. ابن منظور، لسان العرب، ج۳، ص۱۲۹.    
۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۲، خطبه۱.    
۳. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۳۵، حکمت۳۴۶.    
۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۳۹، خطبه۲۲۱.    
۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۰۳، نامه۳۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «بنی‌جمح»، ص۲۲۸.    






جعبه ابزار