جمع (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَمع (به فتح جیم) یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای گرد آوردن، اجتماع، جمع شدن که
حضرت علی (علیه‌السلام) در
نامه‌ای خطاب به
حارث همدانی و برادرش
عقیل از این واژه استفاده نموده است.
جَمع (به فتح جیم) به معنای گرد آوردن، اجتماع، جمع شدن آمده است. «جماع»
مصدر است و به معنای
اسم فاعل نیز می‌آید.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در نامه‌ای خطاب به حارث همدانی نوشته است: «و اسکن الامصار العظام فانّها جماع المسلمین؛
در شهرهای بزرگ ساکن باش که آنها جامع مسلمین هستند.»
واژه «جماعت» به معنای گروه جمع شده آمده است.
واژه «اجماع» به معنای
اتفاق آمده است؛ چنان‌که گفته می‌شود: «اجمع القوم علی امر: اتّفقوا».
همچنین امام (علیه‌السلام) به برادرش عقیل درباره دشمنان خویش می‌نویسد: «فانّهم قد اجمعوا علی حربی کاجماعهم علی حرب رسول اللّه (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم).»
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جمع»، ص۲۲۹.
