• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جنّت (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




جَنَّت (به فتح جیم و نون)، یکی از مفردات به کار رفته در قرآن کریم به معنای باغ و بهشت در آخرت است. در قرآن جنت این‌گونه توصیف شده است: دارای نهرهایی تغییرناپذیر و فاسد نشدنی، وسعت بهشت به اندازه وسعت آسمان‌ها و زمین، خوردنی‌های دائمی و همیشگی، عیش پسندیده، دوام نعمت‌ها، عدم وجود ترس و حزن در جنت.



جَنَّت به معنی باغ و بهشت است.


(کَمَثَلِ‌ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ اَصابَها وابِلٌ...) «همچون باغی که در بلندی است و باران تند و درشت دانه به آن رسیده است. جمع آن جنّات است مثل‌: (کَمْ تَرَکُوا مِنْ‌ جَنَّاتٍ‌ وَ عُیُونٍ...)


ناگفته نماند از بهشت و محلّ زندگی اتقیا (متقیان) در روز قیامت به لفظ جنّت و جنّات تعبیر آمده و بیشتر از هر صفت درباره آن‌ (تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهارُ) ذکر شده است. به نظر می‌آید که این تعبیر و نام‌گذاری برای تشبیه به جنّات دنیاست که تفهیم آن آسان شود و گرنه جنّات آخرت را نمی‌توان با باغ‌های دنیا مقایسه کرد، قابل دقّت است که «جنّات» درباره آخرت همیشه نکره آمده است یعنی: جنّات بخصوصی؛ و تنها در آیه‌ (وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فِی رَوْضاتِ‌ الْجَنَّاتِ‌...) معرّف با الف و لام آمده است ولی «الجنّة» با الف و لام عهد درباره بهشت زیاد است. لازم نیست درباره علم به غلبه بودن و یا وصف بودن آن، برای بهشت بحث شود، امّا لازم است ببینیم قرآن بهشت آخرت را چگونه معرّفی می‌کند.

۳.۱ - نهرهایی تغییرناپذیر در جنت

(مَثَلُ‌ الْجَنَّةِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ فِیها اَنْهارٌ مِنْ ماءٍ غَیْرِ آسِنٍ وَ اَنْهارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ یَتَغَیَّرْ طَعْمُهُ. وَ اَنْهارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِینَ وَ اَنْهارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّی وَ لَهُمْ فِیها مِنْ کُلِّ الثَّمَراتِ وَ مَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ...) وصف بهشتی که به پرهیزکاران وعده شده چنین است: «در آن نهرهایی است از آب تغییرناپذیر، و نهرهایی از شیر که طعم آن تغییر نیافته و نهرهایی از خمر که برای نوشندگان لذّت است و نهرهایی از عسل صاف شده و برای آنهاست در آن جنّت از همه میوه‌ها و چاره‌سازی از پروردگارشان.» آب و شیر بی‌تغییر و همیشه تازه می‌رساند که جنّت آخرت دارای تغییر و تبدیل و فساد نیست باکتری و مخمّرها در آن وجود ندارند و از کهولت خبری نیست و شیر و عسل و خمر، نهر، نهر است و از تمام میوه‌ها در اختیار آنان گذاشته شده است، پیداست که این با جنّات دنیا قابل مقایسه نمی‌باشد.

۳.۲ - وسعت جنت

(وَ سارِعُوا اِلی‌ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَ جَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّماواتُ وَ الْاَرْضُ اُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِینَ‌) (سابِقُوا اِلی‌ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَ جَنَّةٍ عَرْضُها کَعَرْضِ السَّماءِ وَ الْاَرْضِ اُعِدَّتْ لِلَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ...) در این دو آیه وسعت بهشت وسعت آسمان‌ها و زمین ذکر شده، به مضمون آیه اوّل روز قیامت آسمان‌ها و زمین همه تبدیل به بهشت شده و جزء آن خواهند بود پس بهشت یا نامتناهی است و یا عرض و طول آن را جز خدا کسی دانا نیست.

۳.۳ - خوردنی‌های دائمی

(مَثَلُ‌ الْجَنَّةِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهارُ اُکُلُها دائِمٌ وَ ظِلُّها تِلْکَ عُقْبَی الَّذِینَ اتَّقَوْا وَ عُقْبَی الْکافِرِینَ النَّارُ) (قُلْ اَذلِکَ خَیْرٌ اَمْ‌ جَنَّةُ الْخُلْدِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ‌... لَهُمْ فِیها ما یَشاؤُنَ خالِدِینَ کانَ عَلی‌ رَبِّکَ وَعْداً مَسْؤُلًا) نظیر این آیات در قرآن مجید بسیار است، این آیات مبیّن آن است که خوردنی بهشت دائمی است و تمام شدنی نیست و بهشت همیشگی است و اهل بهشت هر چه بخواهند در اختیار دارند جمله‌ (لَهُمْ فِیها ما یَشاؤُنَ‌... لَهُمْ ما یَشاؤُنَ‌) پنج بار درباره بهشت‌ تکرار شده و یازده بار جَنَّاتِ‌ عَدْنٍ‌ (بهشت‌های جاودان) آمده است.

۳.۴ - عیش پسندیده

(فَهُوَ فِی عِیشَةٍ راضِیَةٍ فِی‌ جَنَّةٍ عالِیَةٍ. قُطُوفُها دانِیَةٌ) (فِی‌ جَنَّةٍ عالِیَةٍ). (لا تَسْمَعُ فِیها لاغِیَةً فِیها عَیْنٌ جارِیَةٌ)، (فِیها سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ وَ اَکْوابٌ مَوْضُوعَةٌ وَ نَمارِقُ مَصْفُوفَةٌ وَ زَرابِیُّ مَبْثُوثَةٌ) آیات شریفه در تعریف بهشت آخرت و نعیم آن است و از عیش پسندیده آن خبر می‌دهند.

۳.۵ - دوام نعمت‌ها

(یُبَشِّرُهُمْ رَبُّهُمْ بِرَحْمَةٍ مِنْهُ وَ رِضْوانٍ وَ جَنَّاتٍ‌ لَهُمْ فِیها نَعِیمٌ مُقِیمٌ‌) این آیه از دوام نعمت بهشتی خبر می‌دهد و اینکه نعمت آن وافر و همیشگی است. مخفی نماند اگر بخواهیم راجع به جنّت آخرت به طور تفصیل سخن بگوئیم باید صدها آیه نقل و ترجمه نمائیم، فرق بسیار اهمّ نعمت و لذّت دنیا و آخرت آن است که نعمت‌های دنیا فانی و ناپایدار و زود گذر است و با ادامه آن و عادت شدن موقعیّت خود را از دست می‌دهد ولی نعمت آخرت ابدی است و اصلا نقصان و تغییر در آن نیست، این است فرق اساسی این سرا و آن سرا.

۳.۶ - عدم ترس و حزن

در تعریف زندگی آخرت می‌خوانیم‌: (ادْخُلُوا الْجَنَّةَ لا خَوْفٌ عَلَیْکُمْ وَ لا اَنْتُمْ تَحْزَنُونَ‌) دنیائی فرض کنید که در آن‌ اندوه فعلی و خوف از آینده وجود نداشته باشد، این زندگی در دنیا میسّر نیست زیرا آدمی همواره نقصان فعلی دارد که سبب‌ اندوه اوست و ترس از آینده و زوال نعمت و مرگ و تصادف‌ها دارد و آن باعث خوف اوست. تنها زندگی آخرت است که در آن از لحاظ حال نقصان و‌ اندوه و از لحاظ آینده خوف و زوال و کم شدن نیست جمله فوق چندین بار در قرآن تکرار شده است آنچه راجع به دنیا باشد مشروط است زیرا در دنیا از خوف و حزن فراری نیست و آنچه درباره آخرت است مطلق و بی‌قید می‌باشد زیرا در بهشت مطلقا‌ اندوه و ترسی‌ وجود ندارد و ممکن است تمام آنها را که جمعا چهارده بار است راجع به آخرت دانست به المعجم المفهرس «خوف» رجوع شود،
[۱۸] عسقلانی، ابن حجر، المعجم المفهرس.
ایضا رجوع شود به «قیامت».


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۷۴.    
۲. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۶، ص۲۲۷.    
۳. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۲۰۴.    
۴. بقره/سوره۲، آیه۲۶۵.    
۵. دخان/سوره۴۴، آیه۲۵.    
۶. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱، ص۱۳۰.    
۷. شوری/سوره۴۲، آیه۲۲.    
۸. محمد/سوره۴۷، آیه۱۵.    
۹. آل عمران/سوره۳، آیه۱۳۳.    
۱۰. حدید/سوره۵۷، آیه۲۱.    
۱۱. رعد/سوره۱۳، آیه۳۵.    
۱۲. فرقان/سوره۲۵، آیه۱۵-۱۶.    
۱۳. حاقة/سوره۶۹، ۱آیه۲۲.    
۱۴. غاشیة/سوره۸۸، آیه۱۰-۱۶.    
۱۵. توبه/سوره۹، آیه۲۱.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ج۹، ص۲۰۶.    
۱۷. اعراف/سوره۷، آیه۴۹.    
۱۸. عسقلانی، ابن حجر، المعجم المفهرس.



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "جنت"، ج۲، ص۷۴-۷۷.    






جعبه ابزار