• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حبّه (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


حبّه (به فتح حاء) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای دانه که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص فتنه بنی‌امیه و آفرینش مورچه از این واژه استفاده نموده است.


حبّه (به فتح حاء) به معنای دانه آمده است.

امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با فتنه بنی‌امیه فرموده است: «و تستخلص المؤمن من بینکم استخلاص الطیر الحبة البطینة من بین هزیل الحبّ؛
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۵۷، خطبه۱۰۸.    
و می‌گیرد آن فتنه مؤمن را از میان شما مانند گرفتن پرنده دانه بزرگ را از میان دانه لاغر و کوچک (چنان‌که حجر بن عدی‌ها و دیگران را گرفت).»
امام (علیه‌السلام) درباره آفرینش مورچه می‌فرماید: «تَنْقُلُ الْحَبَّةَ اِلَی جُحْرِهَا؛
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۷۰، خطبه۱۸۵.    
دانه‌ها را (از راه‌های دور و نزدیک) به لانه اش منتقل می‌کند.»

این واژه در شش بار در «نهج البلاغه» آمده است.
[۳] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۴۷، خطبه۱۰۱.    
[۴] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۷۴، نامه۱۶.    


۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۵۷، خطبه۱۰۸.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۷۰، خطبه۱۸۵.    
۳. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۴۷، خطبه۱۰۱.    
۴. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۷۴، نامه۱۶.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حبه»، ص۲۴۶.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار