• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حتم (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


حَتْم (به فتح حاء) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای واجب و قطعی که حضرت علی (علیه‌السلام) نسبت به باطل بودن جبر از این واژه استفاده نموده است.


حَتْم (به فتح حاء) به معنای باطل بودن جبر آمده است.

امام (صلوات‌الله‌علیه) در پاسخ به مردی که از امام (علیه‌السلام) پرسید: آیا رفتن ما به طرف شام از روی قضا و قدر الهی بود؟ آن حضرت در پاسخ مفصلی که به او داد فرمود: «ویحک لعلّک ظننت قضاء و قدرا حاتما و لو کان ذلک کذلک لبطل الثّواب و العقاب و سقط الوعد و الوعید؛
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۸۱، حکمت۷۸.    
قضاء و قدر حتمی و الزامی نبود که ما را مجبور کند، و اگر کارها و از جمله رفتن به شام حتمی و جبری باشد دیگر ثواب و عقاب باطل شده و وعد و وعید ساقط می‌گردد.»

این واژه یک بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۸۱، حکمت۷۸.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حتم»، ص۲۴۹.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار