حجت‌های خدا (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حجت خدا عامل معرفت
خداوند رحمن و
حلال و
حرام و روش زندگی است.
خداوند، عطاکننده
حجت خود به
ابراهیم (علیه‌السلام) ، برای
احتجاج و غلبه وی بر قوم
مشرک خویش:
«وتلک حجتنا ءاتینـها ابرهیم علی قومه...؛
اینها دلایل ما بود که به ابراهیم در برابر قومش دادیم! درجات هر کس را بخواهیم (و شایسته بدانیم،) بالا می‌بریم؛ پروردگار تو، حکیم و داناست». درست است که این استدلالات جنبه منطقى داشت، و ابراهیم به نیروى
عقل و الهام
فطرت به آنها رسیده بود، ولى چون این نیروى عقل و آن
الهام فطرت همه از ناحیه خدا است، خداوند همه این استدلالات را از مواهب خویش مى‌شمرد که در دلهاى آماده همچون دل ابراهیم منعکس مى‌شود.
خداوند ، دارای دلایل و حجت‌های رسا:
«قل فلله الحجة البــلغة فلو شاء لهدکم اجمعین؛
بگو: دلیل رسا (و قاطع) برای خداست (دلیلی که برای هیچ کس بهانه‌ای باقی نمی‌گذارد). و اگر او بخواهد، همه شما را (به
اجبار)
هدایت می‌کند. (ولی چون هدایت اجباری بی‌ثمر است، این کار را نمی‌کند.)».
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حجت‌های خدا»
