حدیث ۱ آیه ۲ سوره اخلاص
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حدیث ۱ آیه ۲ سوره اخلاص، از مباحث مرتبط به
احادیث تفسیری اهل بیت (علیهم‌السّلام) درباره آیه دوم
سوره اخلاص می‌باشد. سوره اخلاص صد و دوازدهمین
سوره قرآن‌کریم و از
سور مکی می‌باشد. این سوره دارای ۴
آیه، ۱۷
کلمه و ۴۷
حرف است. آیه اول سوره اخلاص، به
پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) دستور می‌دهد تا به مردم بگوید که خداوند یکتا و بی‌همتاست. در احادیث و روایات اهل بیت (علیهم‌السّلام)، تفسیر آیه اول سوره اخلاص حاوی مضامین بلندی از
توحید و یگانگی خداوند است. احادیث اهل بیت تاکید دارند که خداوند نه تنها در ذات، بلکه در صفات و افعالش نیز بی‌همتا و بی‌نظیر است.
•
(اللَّهُ الصَّمَدُ) خدای صمد (ثابت متعالی).
•
«عن علی بن ابراهیم عن ابی عبدالله (علیه‌السّلام) انه قال: الصَّمَدُ، ایِ الَّذِی لَا مَدْخَلَ فِیهِ.»علیّ بن ابراهیم در کتاب
تفسیر قمی آورده است: خداوند تبارک و تعالی، کسی است که نفوذ و تاثیری نمی‌پذیرد و ثابت مطلق است.
• مراد خانی، کاظم، بحار الانوار فی تفسیر الماثور للقرآن، ج۲، ص۱۳۳۶.
