حرر (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَرَر (به فتح حاء) یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای حرارت، استحرار و سخت شدن، اشتداد که
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره‌ی
سرزنش برخی از اصحاب در ترک نمودن
جهاد و بی‌اعتمادی به آنان، از این واژه استفاده نموده است.
حَرَر (به فتح حاء) به معنای حرارت، استحرار و سخت شدن، اشتداد آمده است. چنان‌که گفته می‌شود: «استحرّ القتل: اشتدّ.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص سرزنش اصحاب در ترک جهاد فرموده است: «فَاِذَا اَمَرْتُکُمْ بالسَّیْرِ اِلَیْهِمْ فِی اَیَّامِ الْحَرِّ قُلْتُمْ هَذهِ حَمَارَّةُ الْقَیْظِ اَمْهِلْنَا یُسَبَّخْ عَنَّا الْحَرُّ؛
هرگاه، در ایّام تابستان فرمان حرکت به سوی دشمن را دادم، گفتید: «اکنون، شدّت گرما است،اندکی ما را مهلت ده تا سوز گرما فرو نشیند!
»
واژه «تسبیخ» با خاء، به معنای تخفیف و تسکین است.
امام (علیه‌السلام) درباره‌ی بی‌اعتمادی به برخی از یاران و سرزنش آنان می‌فرماید: «وَ ایْمُ اللَّهِ اِنِّی لَاَظُنُّ بِکُمْ اَنْ لَوْ حَمِسَ الْوَغَی وَ اسْتَحَرَّ الْمَوْتُ قَدِ انْفَرَجْتُمْ عَنِ ابْنِ اَبِی طَالِبٍ انْفِرَاجَ الرَّاْسِ؛
به
خدا سوگند! شکست برای کسانی که دست از یاری هم بردارند حتمی است. به خدا قسم! من گمان می‌کنم، اگر
جنگ سختی درگیرد و حرارت و سوزش
مرگ به شما نزدیک شود، از فرزند
ابوطالب جدا می‌شوید، مانند جدا شدن سر از بدن، که التیامی در آن نیست.
»
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حرر»، ص۲۶۲-۲۶۳.
