حرف منبور•
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حرف منبور،
حرف همزه ؛ عامل تلفظ لفظ با شدت، سنگینی و بلندی را می‌گویند.
«نبر» از
صفات فرعی یا غیرمتضاد حروف و به معنای بلندی صوت پس از کوتاهی آن، و در
علم تجوید آن است که هنگام تلفظ، حرف با شدت، سنگینی و بلندی ادا می‌شود. حرف دارای این ویژگی را «حرف منبوره» یا «حرف نبردار» می‌گویند.
از میان
حروف تهجی ، «همزه» تنها حرفی است که این ویژگی را دارد؛ زیرا بلندترین حروف؛ یعنی دورترین آن‌ها از جهت مخرج و از جمله
حروف مجهوره ، شدیده و مصمته است که مانع جریان
نفس می‌شود.
این صفت در
همزه آن گاه مشهودتر است که
سکون به آن عارض شود؛ مانند: «یشا».
البته برخی همزه را آسان و سبک و بدون نبر ادا کرده‌اند.
صفت نبره .
علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «حرف منبور».
