حرق (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَرْق(به فتح حاء و سکون راء) یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای سوزاندن که
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص توصیه‌ای بهداشتی از این واژه استفاده نموده است.
حَرْق (به فتح حاء و سکون راء) به معنای سوزاندن آمده است.
ثلاثی آن مانند باب
افعال و
تفعیل متعدی آمده است.
• امام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص توصیه‌ای بهداشتی فرموده است: «
«تَوَقَّوا الْبَرْدَ فِی اَوَّلِهِ، وَتَلَقَّوْهُ فِی آخِرِهِ، فَاِنَّهُ یَفْعَلُ فِی الاْبْدَانِ کَفِعْلِهِ فِی الاْشْجَارِ، اَوَّلُهُ یُحْرِقُ وَآخِرُهُ یُورقُ»؛
از
سرما در آغاز آن (در
پاییز) بپرهیزید و در آخرش (نزدیک
بهار) از آن استقبال کنید، زیرا در بدن‌های شما همان می‌کند که با
درختان انجام می‌دهد؛ آغازش می‌سوزاند و آخرش می‌رویاند و
برگ می‌آورد.
»
این واژه شش بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حرق»، ص۲۶۶.
