حرّ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حُرّ (به ضم حاء)، یکی از
واژگان قرآن کریم به معنای آزاد و خلاف
برده است. در
قرآن کریم این واژه به صورت مشتقات دیگری نیز ذکر شده است، مثل:
تَحْرير (به فتح تاء و سکون حاء) به معنای آزاد کردن؛
مُحَرَّرا (به ضم میم و فتح حاء و فتح راء)، به معنی آزاد شده.
حُرّ به معنی آزاد و خلاف برده است.
(الْحُرُّ بِالْحُرِّ وَ الْعَبْدُ بِالْعَبْدِ وَ الْاُنْثی بِالْاُنْثی...) «آزاد به آزاد، بنده به بنده، زن به زن.» تحریر به معنی آزاد کردن است،
مثل:
(وَ مَنْ قَتَلَ مُؤْمِناً خَطَاً فَتَحْرِیرُ رَقَبَةٍ مُؤْمِنَةٍ...) «هر که مؤمنی را از روی اشتباه بکشد بر اوست آزاد کردن یک بنده
مؤمن.»
(رَبِّ اِنِّی نَذَرْتُ لَکَ ما فِی بَطْنِی مُحَرَّراً...) «پروردگارا آنچه در شکم من است
نذر تو کردم آزاد از هر قیود..» مراد آن است که از هر قید آزاد است و فقط برای خدمت و
عبادت توست و هیچ کاری و عملی نسبت به خودم از وی نمی‌خواهم.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حر»، ج۲، ص۱۱۸.
