در شهادت علم شاهد باید مستند به یکی از حواسپنجگانه باشد؛ بدین معنا که- به عنوان مثال- در دیدنیها دیده و در شنیدنیها شنیده باشد، مگر مواردی که استثنا شده و استفاضه (سَماع) در آنها پذیرفته است.
برخی در شرط بودن حصول علم از طریق حواس ظاهری در شهادت اشکال کرده و گفته‌اند: معیار در شهادت خبر دادن از روی علم است؛ خواه آن علم از طریق حواس ظاهری حاصل شود یا از طریق تواتر یا قراین و شواهد یقین‌آور.
