حسن بن اسود غندجانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسن بن اسود غندجانی (م
۴۳۰ ه) اهل غُنْدِجان در فارس بود.
وی فردی ادیب، نسبشناس، آشنا به تاریخ و اشعار عرب و لغتشناس بود.
اسود نویسندهای ثروتمند بود که برای ابومنصور بهرام بن مافِنّه کتاب نوشت.
او کتابهایی چون نزهة الادیب و فرحة الاریب داشت.
وی در سال ۴۳۰ ه درگذشت، اگرچه سال
۴۲۸ ه نیز برای فوت او ذکر شده است.
ابومحمد حسن بن احمد بن محمد أسود غُنْدِجانی اعرابی منسوب به غُنْدِجان، شهری کوچک در فارس بود.
او از فردی غیر معروف به نام ابوالندی محمد بن احمد بسیار روایت کرده و به همین دلیل از جانب ابویعلی ابن هباریه مورد سرزنش واقع شده است.
او فردی ادیب، نسبشناس، آشنا به تاریخ و اشعار عرب
و لغتشناس بود.
او مورد حمایت ابومنصور بهرام بن مافِنّه وزیر ابوکالیجاربن سلطان الدوله بود.
اسود کتابی برای ابومنصور نوشت و اموال فراوانی از ابومنصور کسب کرد و فردی ثروتمند بود.
او به دلیل اینکه اسم با مسمایی داشته باشد، بدنش را روغن میزد و در آفتاب مینشست تا شباهت به اعراب پیدا کند.
ابومحمد حسن دارای کتابهای ذیل بود:
• نزهة الأدیب و فرحة الاریب؛
• قد الأوابد؛
• السلّ و السرقه؛
• فرحة الأدیب فی الرّد علی یوسف بن ابی سعید سیرافی فی شرح ابیات سیبویه؛
• ضالة الادیب فی الرد علی ابن الاعرابی فی النوادر التی رواها ثعلب؛
• الرد علی النمری فی شرح مشکل ابیات الحماسه؛
• الخلیل به ترتیب الفبا؛
• اسماء الاماکن.
اسود غندجانی سرانجام در سال ۴۳۰ ه در غندجان درگذشت.
سال ۴۲۸ ه تاریخ دیگری است که برای فوت او ذکر کرده اند.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حسن بن اسود غندجانی»، ج۳، ص۱۱۶-۱۱۷.