حسن بن حسین همدانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسن بن حسین همدانی (م
۴۰۵ ه) فقیه، مورخ و راوی حدیث شافعی بود که در
بغداد زندگی می‌کرد.
او ابتدا از اساتیدی همچون عبدالرحمان بن حمدان جلاب همدانی و ابوبکر محمد بن حسن نقاش حدیث آموخت و سپس برای تکمیل دانش خود به
بصره سفر کرد و از ابوحامد مروروذی بهره برد.
وی احادیث بسیاری را به خط خود ثبت کرد و از فقهای برجسته
مذهب شافعی به شمار می‌آمد.
از شاگردان او می‌توان به
ابوالقاسم ازهری و
احمد بن علی توزی اشاره کرد.
اثر مهم او
الواضح النفیس درباره مناقب
محمد بن ادریس شافعی است.
او در سال ۴۰۵ ه.ق در بغداد درگذشت و در منزل خود به خاک سپرده شد.
ابوعلی حسن بن حسین بن حمکان همدانی بغدادی ساکن بغداد بود.
او در عصر خود مردی فاضل، مورخ، راوی حدیث و از فقیهان مشهور مذهب شافعی به شمار می آمد.
ابوعلی ابتدا از بزرگان بغداد چون
عبداللّه الرحمان بن حمدان جلاّب همدانی،
ابوبکر محمد بن حسن نقاش و دیگران حدیث شنید؛ سپس برای کسب دانش بیشتر به بصره سفر کرد و در آن‌جا از استادانی همچون
ابوحامد مروروذی حدیث و
فقه آموخت و احادیث فراوانی را به خط خود نوشت.
ابوالقاسم ازهری، احمدبن علیّ توّزی و شماری دیگر، از شاگردان وی بودند.
• کتاب الواضح النفیس درباره مناقب محمد بن ادریس شافعی از او می‌باشد.
همدانی سرانجام در سال ۴۰۵ه در بغداد از دنیا رفت و در منزلش به خاک سپرده شد.
پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حسن بن حسین همدانی»، ج۳، ص۱۳۳-۱۳۴.
