حسن بن محمد سامری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسن بن محمد سامری (م
۴۰۸ ه) معروف به
ابن فحام، اهل سامرا بود.
او فقیه، محدثی ثقه و آشنا به علم قرائت بود.
برخی او را شیعه و برخی دیگر شافعی میدانند.
از شاگردانش میتوان به ابوالعباس احمد بن علی نجاشی و ابوجعفر محمد بن حسن طوسی اشاره کرد.
آثارش شامل انکار غسل مردین در وضوء و آیات نازله در اهل بیت است.
تاریخ وفات او مورد بحث است و برخی سال
۳۴۰ ه و برخی ۴۰۸ ه را ذکر کردهاند.
ابومحمد حسن بن محمد بن یحیی بن فحّام سامری مشهور به
ابن فحام، اهل سامرا بود.
ابن فحام از اسماعیل بن محمد صفّار،
ابوالحسن محمد بن احمد عیسی و دیگران حدیث شنید و قرآن را نزد ابوبکر محمد بن حسن نقاش آموخت.
ابوالعباس احمد بن علی نجاشی کوفی
(م
۴۵۰ ه)، ابوجعفر محمد بن حسن طوسی
(م
۴۶۰ ه)، ابوسعد سمان رازی از شاگردان
حسن سامری میباشند.
رجال نویسان شیعه و سنی،
حسن بن محمد را فقیه، محدثی ثقه و آشنا به علم قرائت معرفی کرده و بعضی مذهبش را شیعه و عدهای مذهبش را شافعی دانستهاند.
آثار
ابومحمد حسن عبارتاند از:
• انکار غَسل الرجلین فی الوضوء؛
• الآیات النازلة فی اهل البیت علیهمالسلام.
هرچند برخی کتاب اخیر را در زمره تألیفات ابن فحام آوردهاند، ذهبی این را نفی میکند.
در تاریخ وفات
سامری اختلافی است؛ ذهبی آن را در سال ۳۴۰
و سمعانی در ۴۰۸ ه میداند که در سامرا از دنیا رفت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حسن بن محمد سامری»، ج۳، ص۱۲۳.