حسن بن محمد سِنْجی مروزی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسن بن محمد سِنْجی مروزی (م
۴۳۰ ه) فقیه
شافعی مذهب و عالم برجسته مرو بود.
او منسوب به روستای سنج در مرو بوده و از اساتیدی چون ابوحامد اسفراینی و ابوبکر قفال
فقه آموخت.
وی اولین کسی است که دو طریق فقهی عراق و خراسان را با هم جمع کرد.
آثار او شامل:
المجموع،
شرح الفروع،
شرح التلخیص،
شرح المختصر مزنی و المذهب الکبیر است.
وی در سال ۴۳۰ هجری در مرو درگذشت.
ابوعلی حسن بن محمد بن شعیب سِنْجی مروزی از زمان و محل ولادت وی اطلاعی در دست نیست. وی منسوب به سِنْج از روستاهای بزرگ
مرو است.
در نام خود و پدرش اختلاف است.
او شافعی مذهب و فقیه مرو در عصر خویش بود.
حسن بن محمد فقه را از استادان بزرگی چون
ابوحامد اسفراینی (شیخ عراقیین) و
ابوبکر قفّال (شیخ خراسانیین) فرا گرفت.
حدیث را از کسانی چون
محمدبن حسین علوی و
محمد بن عبداللّه حافظ آموخته و روایت کرده است. گویند: او اولین کسی است که دو طریق فقهی عراق و خراسان را که ابوحامد اسفراینی و ابوبکر قفّال از رؤسای آن بودند، با هم جمع کرده است.
ابوعلی سِنْجی دارای تألیفاتی بوده که عبارت اند از:
• المجموع؛
• شرح الفروع، شرح بر فروع ابوبکر بن حدّاد مصری؛
• شرحی بر کتاب التلخیص ابوالعباس بن قاص؛
• شرحی بر المختصر مزنی و المذهب الکبیر می‌باشد.
ابوعلی سرانجام در سال (۴۳۰ه)
در مرو درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «حسن بن محمد سنجی»، ج۳، ص۱۲۳.
