حسن بن محمد عسقلانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسن بن محمد عسقلانی (م
۴۸۲ هـ.ق) از ادبای برجسته قرن پنجم و اصالتاً اهل عسقلان از نواحی
فلسطین بود.
او شاعر، نویسندهای فصیح، و ادیبی توانا بود که نثر و شعرش از بلاغت بالایی برخوردار بود.
در دیوان رسایل حکومت مستنصر فاطمی در مصر فعالیت داشت و پاسخهایی به دشمنان سیاسی همچون بساسیری مینوشت.
بیشتر آثار او پیرامون اخوانیات، گروهی فرهنگی - فکری در مصر، بوده است.
قاضی فاضل بیستانی نیز در امور مختلف با او مشورت میکرد. برخی احتمال تشیع او را مطرح کردهاند.
آثار او شامل دیوان شعر، خطب و رسائل است.
سرانجام در سال ۴۸۲ (هجری قمری) در زندان خزانه بنود
قاهره به قتل رسید.
ابوعلی حسن بن محمد بن عبداللّه لصمد بن ابی شخبا عسقلانی مُجید معروف به شیخ مُجید و اصلش عسقلانی
از نواحی نزدیک
فلسطین میباشد.
رجالنویسان
اهل سنت او را شاعر، فصیح، دارای بلاغت در کلام و ادیب دانسته و گفتهاند شعرهای او از نثر بالایی برخوردار بوده است.
بعضی هم احتمال
تشیع او را مطرح کردهاند.
ابوعلی از جایگاه ویژهای برخورددار بود چنانکه، قاضی فاضل عبداللّه لرحیم بن بیستانی با او در زمینههای گوناگون مشورت و از او کمک میگرفت.
گفته شده او در دیوان رسایل مستنصر حاکم
مصر کار میکرد و دلیل آن جوابهایی است که وی برای بساسیری از مخالفان مستنصر نوشته است.
البته بیشتر نوشتههای او درباره
اخوانیات، گروهی که در
مصر بودند، میباشد.
حسن بن محمد دارای تالیفاتی است که عبارتاند از:
• دیوان شعر؛
• خطب؛
• رسائل.
عسقلانی در سال ۴۸۲ (هجری قمری) در زندان خزانه بَنُود قاهره به قتل رسید.
•• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حسن بن محمد عسقلانی»، ج۳، ص۱۲۵.