حسن بن علی اهوازی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسن بن علی اهوازی (
۳۶۲ ـ
۴۴۶ ه)، زاده سال ۳۶۲ ه در اهواز، یکی از دانشمندان معروف در علم قرائت بود.
او علاوه بر تحصیل در اهواز، به شهرهای عراق و شام سفر کرد و از استادان برجسته این علم بهره برد.
وی هم‌چنین در علم حدیث، دانش آموخته و از محدثان معروف روایت کرده است.
اهوازی به پیروی از مذهب سالمیه شناخته شد و در سال
۳۹۱ ه به دمشق رفت، جایی که شاگردانی را تربیت کرد.
او آثار زیادی در زمینه‌های قرائت و حدیث نوشت.
وی در سال ۴۴۶ ه در دمشق درگذشت.
ابوعلی حسن بن علی بن ابراهیم بن یَزداد اهوازی، در سال ۳۶۲
در اهواز زاده شد.
وی در سال ۳۹۱ وارد دمشق شد و در آن‌جا ساکن گردید.
حسن بن علی از دانشمندان و متخصصان علم قرائت در زمان خویش بود.
او علاوه بر فراگیری علم قرائت در زادگاه خویش به شهرهای دیگری چون عراق و شام نیز مسافرت کرده است.
مشهور است
اهوازی قرآن را به روایت‌های مختلف قرائت کرده و تدریس می‌نمود.
ابن یَزداد اهوازی علومی را در زمینه علم قرائت از استادان فن چون أشنانی
و قاسم مطرّز و بسیاری دیگر فرا گرفت.
وی در علم حدیث نیز بی‌بهره نبوده و از محدثانی چون نصر بن احمد مُرجی
و عبداللّه لجبار بن محمد طلحی
روایاتی را شنیده و نقل کرده است.
اهوازی از مقریان و محدثان
مورد اعتماد و پیرو مذهب سالمیه
بود.
حسن بن ابراهیم در علم قرائت شاگردانی چون ابوعلی غلام هرّاس و ابوالقاسم هذلی را تربیت نموده است.
وی در علم حدیث و روایت، کسانی چون ابوبکر خطیب بغدادی
و علی بن محمد ربعی از او بهره برده‌اند.
حسن اهوازی آثار و تألیفات بسیاری در علم قرائت و حدیث دارد که عبارت اند از:
• التفرد و الاتقان؛
• البیان فی شرح عقود اهل الایمان؛
• الاقناع؛
• الایضاح؛
• الفوائد و العوائد؛
• قرائة الحسن البصری،؛
• قرائة ابن محیص؛
• قرائة زیدبن علی؛
• الموجز؛
• الوجیز؛
• الایجاز.
ابوعلی سرانجام در سال ۴۴۶
در دمشق درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حسن بن علی اهوازی»، ج۳، ص۱۱۷.
