حسین بن عبدالله شعرانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسین بن عبداللّه شَعرانی (حیات
۴۴۸ هـ.ق) از علمای برجسته شیعه و معاصر
شیخ طوسی،
سید مرتضی و
سید رضی بود.
او نزد اساتیدی چون علی بن محمد طیب مصری و احمد بن زید بن دارا شاگردی کرد و در
فقه،
حدیث و شعر مهارت داشت.
از آثار او میتوان به
عیون المعجزات،
الهدایة الی الحق و
البیان فی وجوه الحق فی الامامة اشاره کرد.
تاریخ درگذشت وی مشخص نیست، اما در سال ۴۴۸ (هجری قمری) در قید حیات بوده است.
حسین بن عبدالله لوهاب شَعرانی از علمای بزرگ
شیعه و معاصر شیخ طوسی (م
۴۶۰ هـ.ق)، سید مرتضی (م
۴۳۶ هـ.ق) و سید رضی (م
۴۰۶ هـ.ق) بود.
او فردی فقیه، شاعر، آشنا به اخبار و ناقد احادیث بود.
حسین همراه سید مرتضی و سید رضی از محضر
علی بن محمد طیب مصری بهره برد.
همچنین نزد استادانی چون احمد بن زید بن دارا، حسین بن محمد بن نصر،
ابوالحسین بن احمد مؤدب،
ابوعبداللّه کارزانی و
ابوالغنائم احمد بن منصور مسری شاگردی نمود.
شَعرانی دارای کتابهای بوده است که از جمله آنها عبارتند از:
• عیون المعجزات؛
• الهدایة الی الحق؛
• البیان فی وجوه الحق فی الامامة؛
• بصائر الدرجات فی تنزیه النبوات.
ابن عبدالله تاریخ درگذشتش مشخص نیست؛ ولی در سال ۴۴۸ (هجری قمری) زنده بوده است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حسین بن عبداللّه شعرانی»، ج۳، ص۱۴۰.