حسین بن علی صیمری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حسین بن علی صیمری (
۳۵۱ ـ
۴۳۶ هـ.ق) از فقهای برجسته
حنفی و اهل صمیره
خوزستان بود.
وی در
بغداد به عنوان رئیس مذهب حنفیه و قاضی مداین فعالیت داشت. در حدیث و رجالشناسی مورد اعتماد بود.
از آثار او
مناقب ابیحنیفه،
مسائل فی اصول الفرق و
شرح مختصر الطحاوی را میتوان نام برد.
ابوعبداللّه حسین بن علی بن محمد صیمری بصری اهل صمیره خوزستان
و از فقهای حنفی مذهب بود
که در سال ۳۵۱ (هجری قمری) متولد شد.
او را رجالشناس،
محدثی مورد اعتماد،
راستگو، خوش رفتار و خردمند توصیف کردهاند.
وی برای بیان حدیث به دمشق سفر کرده است.
صیمری از
ابوبکر جرجرائی،
ابوالفضل زهری و
کسائی حدیث شنید.
ابوعبداللّه شاگردانی داشته که از جمله آنها؛
قاضی ابوعبداللّه محمد بن علی دامغانی فقه را از محضر وی فرا گرفت و عدهای از جمله؛
خطیب بغدادی،
ابوبکر احمد بن علی ثابت از وی روایت کردهاند.
حسین بن علی رییس مذهب حنفیه در بغداد
و متولی قضاوت در
مداین بود.
سپس در بخشی از بغداد
تا زمان وفاتش، یعنی
شوال ۴۳۶ (هجری قمری) بود.
بصری آثاری داشته است، که این آثار عبارتاند از:
• مناقب ابیحنیفه؛
• مسائل فی اصول الفرق؛
• شرح مختصر الطحاوی.
ابن علی در بغداد
شوال ۴۳۶ (هجری قمری) وفات نمود.
یاقوت مرگ او را در سال ۴۶۳ (هجری قمری) نوشته است.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حسین بن علی صیمری»، ج۳، ص۱۴۰.