• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حسین بن محمد قطعی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





ابوعبداللّه حسین بن محمد بن فَرزدق بن بُجیر فزاری بزاز کوفی، معروف به قطعی (زنده در سال ۳۲۸ق) از محدثان معتبر و مورد اعتماد شیعه و یکی از دانشمندان سرشناس کوفه بود.
او به دلیل شهادت امام کاظم (علیه‌السّلام) در منابع شیعه شناخته شده و در منابع سنّی به خاطر شغل پارچه فروشی‌اش معروف است.
حسین دانش خود را از عالمان و محدثان شیعه و سنّی زیادی آموخت و به مصر نیز سفر کرد.
از او روایت‌های متعدّدی نقل شده و آثارش شامل کتاب‌های فضائل الشیعه و الجنائز است.
هارون بن موسی تلعکبری نیز در سال ۳۲۸ هجری از او حدیث آموخته و اجازه روایت گرفته است.




ابوعبداللّه از محدثان موثق و مورد اعتماد شیعه، از دانشمندان سرشناس کوفه و از راویان مشترک میان شیعه و سنّی است که دارقطنی قدحی بر او وارد ندانسته است.
شهرت او در منابع شیعه، به دلیل قطع به شهادت امام کاظم (علیه‌السّلام) قَطْعی آمده؛ اما در منابع سنّی، به خاطر شغل پارچه فروشی، قِطَعی ثبت شده است.



قطعی دانش خود را از شمار فراوانی از عالمان و محدثان شیعه و سنّی آموخت که برخی از آنان عبارت‌اند از: علی بن احمد بن حاتم بزاز، علی بن موسی احول، ابوالقاسم فرات بن ابراهیم، حسن بن علی بن عفان، ابوعیسی محمد بن علی بن عمرویه طحان وراق، بکر بن سهل دمیاطی، حسن بن علی بن بزیع، محمد بن عبید بن عتبه، حسن بن جعفر بن مدرار، محمد بن ابراهیم اسدی طحان و یحیی بن زکریا بن شیبان.
او به مصر نیز سفر کرده و از ابوعبداللّه عمرو بن احمد بن عمرو بن سرح و احمد بن حموک روایت کرده است.



ابوالحسین محمد بن علی بن فضل بن عامر (تمام) کوفی، قاضی ابوعبداللّه محمد بن عبداللّه بن حسین جعفی، ابوالحسن محمد بن احمد بن حماد بن سفیان در کوفه، یحیی بن محمد عکرمی در مصر و شماری دیگر از حسین قطعی روایت کرده و بهره برده‌اند.
همچنین هارون بن موسی تلعکبری در سال ۳۲۸ هجری از او حدیث آموخته و اجازه روایت گرفته است.



کتاب‌های فضائل الشیعه و الجنائز دو اثر حسین قطعی است که محمد بن جعفر تمیمی روایت کرده است.
(دیگر منابع: )

۱. نجاشی، ابو عباس، رجال نجاشی، ج ۱، ص ۶۷.    
۲. ابن ماکولا، علی بن هبةالله، الاکمال، ج ۷، ص ۱۱۶.    
۳. سهمی، حمزه بن یوسف، سؤالات حمزة للدارقطنی، ج ۱، ص ۲۰۳.    
۴. علامه حلی، ایضاح الاشتباه، ج ۱، ص ۱۶۰.    
۵. حسینی تفرشی، سید مصطفی، نقد الرجال، ج ۲، ص ۱۱۵.    
۶. ابن ماکولا، علی بن هبةالله، الاکمال، ج ۷، ص ۱۱۶.    
۷. سمعانی، عبد الکریم، الانساب للسمعانی، ج ۱۰، ص ۴۵۷.    
۸. شیخ طوسی، الغیبة، ج ۱، ص ۱۷۶.    
۹. ابن طاووس، سید عبد الکریم، فرحة الغری، ج ۱، ص ۱۰۴.    
۱۰. شجری، محمد بن علی، فضل زیارة الحسین، ج ۱، ص ۸۳.    
۱۱. شجری، محمد بن علی، فضل زیارة الحسین، ج ۱، ص ۸۷.    
۱۲. محدث نوری، حسین، مستدرک الوسائل، ج ۱، ص ۳۴۰.    
۱۳. محدث نوری، حسین، مستدرک الوسائل، ج ۱۱، ص ۹۳.    
۱۴. ابن ماکولا، علی بن هبةالله، الاکمال، ج ۷، ص ۱۱۶.    
۱۵. خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد، ج ۱۳، ص ۳۲۷.    
۱۶. ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج ۴۸، ص ۳۷۷.    
۱۷. شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ج ۶، ص ۲۲.    
۱۸. آقابزرگ تهرانی، محمد محسن، الذریعه، ج ۱۶، ص ۲۵۳.    
۱۹. ابن طاووس، علی بن موسی، الیقین، ج ۱، ص ۴۳۲.    
۲۰. ابن طاووس، علی بن موسی، الیقین، ج ۱، ص ۴۴۳.    
۲۱. ابن طاووس، علی بن موسی، الیقین، ج ۱، ص ۴۴۶.    
۲۲. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال، ج ۲۹، ص ۴۳۷.    
۲۳. ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، ج ۴۸، ص ۳۷۷.    
۲۴. شیخ طوسی، رجال الطوسی، ج ۱، ص ۴۶۶.    
۲۵. نجاشی، ابو عباس، رجال نجاشی، ج ۱، ص ۶۷.    
۲۶. حلی، ابن‌داوود، الرجال، ج ۱، ص ۸۲.    
۲۷. اردبیلی، محمد بن علی، جامع الرواة و ازاحة الاشتباهات عن الطرق و الأسناد، ج ۱، ص ۲۵۳.    
۲۸. آقابزرگ تهرانی، محمد محسن، طبقات أعلام الشیعة، ج ۱، ص ۱۲۰.    
۲۹. شیخ حر عاملی، محمد بن حسن، أمل الآمل، ج ۲، ص ۱۰۲.    
۳۰. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، ج ۲۳، ص ۲۱.    
۳۱. تستری، محمد تقی، قاموس الرجال، ج ۳، ص ۵۲۵.    
۳۲. استرآبادی، محمد بن علی، منهج المقال، ج ۴، ص ۲۷۶.    
۳۳. مازندرانی حائری، محمد بن اسماعیل، منتهی المقال، ج ۳، ص ۶۹.    
۳۴. قهپایی، عنایت‌الله، مجمع الرجال، ج ۲، ص ۱۹۷.    
۳۵. ابطحی، سید محمد علی، تهذیب المقال، ج ۳، ص ۳۷۵.    
۳۶. خاقانی، شیخ علی، رجال الخاقانی، ج ۲، ص ۳۹۲.    
۳۷. خوئی، سید ابوالقاسم، معجم الرجال الحدیث، ج ۷، ص ۸۷.    
۳۸. خوئی، سید ابوالقاسم، معجم الرجال الحدیث، ج ۷، ص ۹۰.    
۳۹. آقابزرگ تهرانی، محمد محسن، الذریعه، ج ۵، ص ۱۴۹.    
۴۰. آقابزرگ تهرانی، محمد محسن، الذریعه، ج ۱۶، ص ۲۶۰.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حسین ـ قَطعی»، ج ۲، ص ۱۹۲.






جعبه ابزار