حقیقت عرفی عام
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حقیقت عرفی عام به
وضع لفظ برای معنای خاص توسط
عرف عام اطلاق می‌شود.
حقیقت عرفی عام، مقابل
حقیقت عرفی خاص بوده و به این معنا است که لفظی در نزد
عرف عام (مقابل
عرف خاص ) از راه
وضع تعیینی یا تعینی، در معنایی غیر از معنای لغوی خود
حقیقت پیدا کند، مثل: لفظ «دابّه» که در لغت برای
دلالت بر هر جانداری که روی زمین راه می‌رود
وضع شده است، ولی مردم آن را تنها برای
حیوان چهار پا به کار می‌برند.
فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «حقیقت عرفی عام»
