• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حلیف

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



حلیف، به هم پیمان وهم سوگند گفته می شود.




حَلیف به معنای هم سوگند، هم پیمان می باشد.



از پیمانهاى رایج دوران جاهلى بین فردى با فردى دیگر یا بین دو گروه، پیمانى با این مفاد بود كه خون دو طرف یكى، و جنگ و صلح با هر طرف جنگ و صلح با طرف دیگر باشد و دو طرف از یكدیگر ارث ببرند و در پرداخت دیه، عاقله یكدیگر باشند. بر اساس این پیمان، هریك از دو حلیف، یك ششم مال دیگرى را به ارث مى‏برد و در جنایات، عاقله او مى‏‌شد
[۲] مسالك الافهام (كاظمى)ج۴، ص۱۶۲.
[۳] بحار الانوار ج۸۵، ص۲۵۲.




در آغاز اسلام، مبناى میراث همین پیمان بود؛ لیكن بعدها نسخ گردید و مسلمانى و هجرت مبناى میراث قرار گرفت. سپس آن نیز نسخ گردید و میراث بر پایه قرابت و خویشاوندی مقرر شد. البته در اسلام، تنها در یک صورت ارث بر اساس پیمان یادشده ثابت است و آن جایى است كه هیچ یک از دو طرف، وارثى- اعم از نسبی و غیر نسبی- نداشته باشند
[۴] مفتاح الكرامة ج۱۷، ص۳۲۷.




 
۱. المبسوط ج۷، ص۱۸۱.    
۲. مسالك الافهام (كاظمى)ج۴، ص۱۶۲.
۳. بحار الانوار ج۸۵، ص۲۵۲.
۴. مفتاح الكرامة ج۱۷، ص۳۲۷.





فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج‌۳،ص۳۶۹.    



جعبه ابزار