اهواز از شهرهای جنوب غربی و باستانی ایران بوده که سابقه تشیع در این شهر به عصر امامت امام صادق (علیه‌السّلام) می‌رسد. طبق گذاره‌های تاریخی می‌توان گفت تاریخ تاسیس حوزه علمیه در اهواز به عصر رضوی باز می‌گردد. در دوره ابتدایی خاندان‌های خاصی بیشتر به فراگیری علوم اسلامی پرداخته و جزو علمای آن دوره محسوب می‌شدند اما بعدها در دوره پیشرفت تعداد علما رو به فزونی نهاد و از اقشار مختلف و خاندان‌های دیگر تا به امروز ذز زمره علمای اهواز قرار گرفته‌اند.
اهواز از شهرهای باستانی ایران و از شهرهای مهم استان خوزستان است و در کتیبه‌ها از آن نام برده شده است. سابقه تشیع در این شهر به عصر امامت امام صادق (علیه‌السّلام) می‌رسد که با حاکم شیعی آن «ابوبجیر» گرایشات شیعی در شهر افزایش یافته و در عصر رضوی، برادر امام رضا (علیه‌السّلام) موقعیت زمانی و مکانی را مناسب یافته و اهواز را به تصرف خویش درآورده است.
وقتی به معرفی علما در اهواز رجوع می‌کنیم به اسامی از خاندان حسین بن سعید برمی‌خوریم که می‌توان گفت اولین علمای اهواز می‌باشند. در ذیل به اسامی آنها اشاره می‌شود.
«حسین بن سعید اهوازی» (متوفی حدود ۲۵۰ق) از اصحاب امام رضا، امام جواد و امام هادی (علیهم‌السّلام) یکی از فرزانگان عصر امامت است که نخست در کوفه اقامت داشت پس به همراه برادرش حسن به اهواز منتقل شد و از آنجا به قم آمد و همان جا از دنیا رفت.
و گویا امام هادی (علیه‌السّلام) را درک نکرده است. وی علاوه بر مشارکت در سی جلد کتاب برادرش حسین، بیست جلد دیگر نیز تالیف کرده، از این رو «کشّی» می‌گوید حسن بن سعید پنجاه کتاب تصنیف کرده است.
مدت اقامت این دو برادر در اهواز، بر ما مشخص نیست چقدر بوده، لیکن به جهت انتساب آنها به اهواز باید گفت که یا آنها اصالتاً از اهواز بوده‌اند چنانکه از نام جدشان «مهران» (نام کامل حسین، «حسین بن حماد بن سعید بن مهران» است و مهران که نامی فارسی است از موالی امام سجاد (علیه‌السّلام) بوده است.) پیداست و یا اینکه مدت زیادی در اهواز اقامت داشته‌اند و به این نام مشهور شده‌اند.
پس از خاندان حسین بن سعید با خاندان شیعی دیگری در اهواز رو به رو هستیم که از خاندان علم و تقوی شمرده می‌شوند. این خاندان کسی جز خاندان علی بن مهزیار اهوازی نیست که در طی چند نسل مقام علمی و اجتماعی خود را حفظ کرده‌اند. خاندان مهزیار به ترتیب زیر است:
«علی بن مهزیار اهوازی» (متوفی حدود ۲۵۴ق) از فقها و محدثان نامور شیعه است که گذشته از مقام علمی و شخصیت معنوی و آثار ارزنده‌اش، در طرق بسیاری از احادیث شیعه واقع شده و عموم علمای ما او را مورد تجلیل قرار داده‌اند. وی از اصحاب امام رضا،
از دیگر خاندان‌های شیعی اهواز که سابقه آنان از عصر امام صادق (علیه‌السّلام) در کتب حدیثی یاد شده، خاندان عبدالله نجاشی والی اهواز است. از خاندان او در قرن پنجم با نام «احمد بن علی بن احمد بن عباس بن محمد بن عبدالله بن ابراهیم بن محمد بن عبدالله نجاشی» (۳۷۲ـ۴۵۰ق) رو به رو می‌شویم که او و پدرش از عالمان قرن چهارم و پنجم هجری در اهواز می‌شدند.
این دوره از اوایل قرن چهاردهم شروع و تا دوره معاصر تداوم می‌یابد. غالب دانشمندان این دوره سطوح عالی را در حوزه علمیه قم و یا نجف اشرف فراگرفته و پس از تکمیل علوم، جهت نشر معارف الهی در اهواز سکنی گزیده‌اند.
